การอุทเทสภัตและการรับตับแตดัตในพระวินัยอุตราวรรค : หน้า 176/270

ประโยค - จุดดวงสมัครปาลาอกพระวินัยอุตราวรรค วรรคา - หน้าที่ 584 [ว่าสัขอุทเทสภัต] ส่วนในอุทเทสภัตเป็นต้น มีนิดางนี้ :- เมื่อพระราชาหรือหาวมณฑ์ของพระราชา ส่งคนไปนิมนต์ว่า “ท่านนจเจาะจงสง์ มีนิมต์มาท่านิรูบ” ดังนี้ พระภัณฑอุทเทสก์ พึงแจ้งเวลามาหารำลำดับ ถ้าถ่านขัมมี พึงให้รับตับแตดัตนั้น ถ้าไม่มี พึงให้รับตับแตระนังลงมา พระภัณฑอุทเทสก๋ออย่าพึงข้ามลำดับ แม้แห่งกิผู่ผี่อิขเวธบาปวาย. ฉันกิผู่ผี่ออกเวินทางเทวาเสด็จ. อันกิผู่ผี่อิขวินทางเทวาแตะเหล่านั้น เมื่อจะรักษาดุงค์ ก็จักให้ขามเสียวเอง. เมื่อให้รบอยู่โดยวิธีอย่างนี้ พระมาหาระมุจิโลมติเรือช้า มา ภายหลัง อย่างกล่าวจะท่านว่า “ท่านผู้เจริญ ข้าเจ้ากำลังให้กิฑูญู ๒๐ พรรษรับ ลำดับของท่านแลยไปเสียนแล้ว” [๓๔๗] พึงวัน ลำดับไว้ ให้พระมหากระเสาะสันรับสร้างแล้วจึงให้ตามลำดับใน ภายหลัง. กิผูทั้งหลายได้ฟังข่าวว่า “ที่สำนักโน้น อุทเทสก์เกิดขึ้นมาก" จึงพากันมาว่าอาจสถานที่มีระยะกันโยชน์หนึ่ง พึงให้กิผูเหล่านั้น รับ จำเป็นแต่สถานที่พวกเจออมทานแล้ว ๆ ยินอยู่. เมื่ออันเดวสิกเป็นต้น จะรับเทอนอาจารย์และอุปาชัยแม้ผูมา ไม่ทัน แต่เข้าถุปารสมแล้ว พึงให้รับดิอก. พวกเธอล่าว่า “ท่านนจเจารับเทอนิภกุ่งหลายผู้ตั้งอยู่นอก อุปาริสมา," อย่างไรก็ตาม เมื่อกิผูผี่อิขวินอาณักหรือที่