กฎกฎูและการตัดเล็บในพระพุทธศาสนา จตุตถสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย จลุวรรค วรรณา หน้า 104
หน้าที่ 104 / 270

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงกฎกฎูเกี่ยวกับการดูแลตนเองของภิกษุ เช่น การตัดเล็บและการจัดการเกี่ยวกับผมและหนวด พระผู้พระภาคทรงอนุญาตให้มีการตัดเล็บ และมีการกำหนดกฎเกณฑ์ในการรักษาศีลที่เกี่ยวข้องกับอาหารและการดูแลร่างกาย เพื่อให้มีความเหมาะสมกับการดำเนินชีวิตตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา นอกจากนี้ ยังมีการอธิบายคำศัพท์สำคัญต่างๆ ที่ใช้ในธรรมะ อาทิเช่น 'วินฉัย' และ 'มลมติ' ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติตนของภิกษุเมื่อมีกฎเกณฑ์เกี่ยวกับการดูแลร่างกาย

หัวข้อประเด็น

-กฎกฎูในพระพุทธศาสนา
-การตัดเล็บในชีวิตประจำวัน
-การดูแลผมและหนวดในศีลธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - จุดดุแนมดปาสัก ทารถพระวันจุลจราวรรณ วรรณา - หน้าที่ 512 ส่วนสาแหลก ไม่ควรแก้กฎผู้ไม่อาพร, ส่งจิ้งสมติให้ เฉพาะแก้กฎกฎูอาพรเท่านั้น [ว่าด้วยกฎกฎูผูมากอา] (๒๓๕) วินฉัยในคำว่า โรมฎูสุกสุด นี้ พึงทราบดังนี้:- เว้นกฎูผู้มากอาเสียว เพื่ออาบัติกฎูให้หลายที่เหลือ ผู้ยัง อาหารที่อ้ออกมาให้คงอยู่ในปากแล้วลื่นกิน. แต่คำว่า อาหาร ที่อ้อออกมาแล้ว ไม่ทันคลื่น ไปหลงสำอาในวรรณวรรร. คำว่่า ยี่ ทยมาน นี้ ข้ามเข้าได้พรรวนไว้แล้วในโภชนวรรร. (ว่าด้วยมัดตัดเล็บ) สองบทว่า กฎูปี่ กรีสุกามี มีความว่า เราจักทำซึ่งเสียง. ไม่มีอาบัติเพราะตัดเล็บด้วยเล็บเป็นต้น. แต่พระผู้พระภาค ทรงอนุญาติให้ตัดเล็บไว้ ก็พอกรายตัว บทว่า วิสติปฏิญญ มีความว่า ภิกษุชพิทร์คค์ ให้แต่เล็บ ทั้ง ๒๐ ให้เกลี้ยงด้วยการบูด บทว่า มลมติ มีความว่า เรอนุญาติให้นะแต่มูลเล็บออก จากเล็บ (ว่าด้วยผมและหนวด) บทว่า บูริปฏิคิ ได้แก่ ฝึกมิได้โกน. สองบทว่า มลิสูปูปูติ มีความว่า ภิกษุชพิทร์คค์ ให้ตัดหนวดด้วยกรรไกร
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More