การวิเคราะห์ภัณฑัตต์วัตรในพระวินัย : หน้า 236/270

ประโยค - จุดตัดสมณทานา อรรถถกพระวินัย อุตรรวา วรรคา - หน้าที่ 644 [ภัณฑัตต์วัตร] วิจินฉัยในภัณฑัตต์วัตร พึงทราบดังนี้:- ในอรรถกถทั้งหลายกล่าวว่า "จะเป็นในเวลากับบ้าน หรือในวัด ก็ตาม การที่กุมุจะไปสู่เสียงของชนทั้งหลาย หมู่วิจารณ์คาดประกด นั่นแล สมควร หลายบทว่า น เอก ภิกขุณ อนุปชฌ มีความว่า ไม่พึงนั่ง เป็นต้น เบียดิกผู้เป็นแหรกนะ หากว่า อาสนะแสมกับอาสนะที่พระทผากระ นั่ง เมื่ออาสนะมีมาก พึงนั่งวันไว้ 1 หรือ 2 อาสนะ ไม่พึงนั่งบนอาสนะที่ปานบน อาสนะที่บังภิกขุแด่ตั้งไว้ พระมหากระละสั่งว่า จงนั่งเกิด พึงนั่ง ถ้าพระเถระไมสั่ง พึงเรียนว่า จงนั่งเกิด พึงนั่ง ก็ว่ากับ เมื่อภิกษุใหม่ แม่รียน แล้วอย่างนั้น พระมหากระะไม่อนุญาต (๔๘) ไม่เป็นอาบัติเบื่อเธอ ผู้นั่ง เป็นอาบัติเบาะพระมหากระะเท่านั้น จริงอยู่ ภิกษุใหม่ไม่เรียนก่อน นั่งบนอาสนะเห็นปานนั้น ย่อมต้องอาบัติเหมือนพระเถระอันภิกษุใหม่เรียนแล้วไม่อนุญาตจะนั่ง หลายบทว่า น สมฺมติ โอตถฏิวา มีความว่า ไม่พึงสู่งสมฺมติ คำว่า อโภคิ หุตเถิ พระผู้มีพระภาคตรัสหมายเอา สำหรับล้งมาตร ส่วนบ้านทัศโยนก พึงวางมาตรบนเชิงข้างหน้าแล้วรับบ บทว่า ลกาธิ ได้แก่ ไม่ทำให้เสียงน่า สองบทว่า สุปุสุ โอกาส มีความว่า โอกาสแห่งแตงจะ