ศึกษาความหมายและการแสดงธรรมเกี่ยวกับอาบัติ : หน้า 50/270

ประโยค - จุดสุดสมดุลเป็นกลา อรรถถาพระวันจุลวรร วรรณา - หน้าที่ 458 เพียงเดือนเดียวเท่านั้น" พึงอยู่รอวามเพียงเดือนเดียวเท่านั้น ไม่มี กิจที่จะต้องให้รออีก. จริงอยู่ ธรรมคุรุจิตเป็นรอความนั้น เขียนสูงขึ้น ก็ได้ ลดต่ำลงก็ได้. นี่เป็นลักษณะของสูรณ์จรเป็นรอความนั้น. ส่วนในการออกบาติอื่น มีลักษณะดังนี้ :- ภิกษุใดท่านวินยกรรมว่า "ปติไว้" สำหรับอาบัติที่มีได้ไว้, อาบัติ ของภิกษุผู้นั้น ย่อมออก. ส่วนภิกษุใดท่านวินยกรรมว่า "ไม่ได้ปติ สำหรับอาบัติที่ปิด, อาบัติของภิกษุผู้นั้น ไม่ออก. ภิกษุใดท่านวินยกรรม ว่า "ปติไว่นาน" สำหรับอาบัติปิดไว่นาน, อาบัติของภิกษุ แม้นนั้น ย่อมออก. ภิกษุใดท่านวินยกรรมว่า "ปติไว่นาน" สำหรับ อาบัติปิดไว่นาน, อาบัติของภิกษุแม่้นนั้น ไม่ออก ตัวเดียวท่านวินยกรรมว่า "หลายตัว," อาบัติของภิกษุแม้นนั้น ย่อม ออก เพราะวันอาบัติที่เดียวเสียแล้ว หลายตัวก็ไม่ใช่. ฝ่ายภิกุใด ต้องอาบัติหลายตัว แต่ท่าวันยกรรมว่า "เราต้องอาบัติด้วย," อาบัติ ของภิกษุแม่้น ไม่ออก. มหาสุขัตนะ ฝ่ายภิกุใจ แม่พระวันธรรมน้อยโดยน้อมโลม และปฏิโลมาคำที่กล่าวแล้ว ไม่รู้ ระลึกไม่ใช่สิ่งที่สูงแรงสำร หรื เป็นผู้มีความสงัด สุขื่นดนตรีส่งรับมายให้แก่วิญญานนั้น เรียกว่า "มหาสุขัตนะ." ภิกษุรับรอความนั้นแล้ว พึงอยู่รอความบรรดี ตั้งแต่ วันที่รับจนถึงวันอสมบต. มหาสุขัตนะนี้ เข็บสูงขึ้นไม่ได้ แต่อย่างไง เพราะฉะนั้น ถ้ากำลังอยู่รอวาส [๓๑๐] ทำความตกลงใจในกำหนดตรไว้ว่า