อรรถบทเกี่ยวกับจุดตัดสัมผัสทาง : หน้า 45/270

ประโยค - จุดตัดสัมผัสทาง อรรถถาพพระวันจูฬวรรณ วรรณา - หน้าที่ 453 จะเก็บในสำนังกิภงแม่รูปลักษณ์เดียวกันก็ว่า เธอออกจากโรงไปแล้ว จึงกลับได้สดิ์ พิงเก็บในสำนังกิภู ผู้ไปด้วยกัน ถ้ากิณณ์แม่นั้น ก็หลีกไปเสีย ตนยังไม่ได้บอกวัตร แกกิณณ์อันใด ที่นะโรง พิงบอกแกฏรนั้นแล้วเก็บวัตร และเมือ บอก พึงกล่าวในที่สุดว่า วทิยติ มิ อายุมาน ธาระตุ, เมื่อบอก แกกิณณ์ 2 รูป พึงกล่าวว่า อายสมุนฌา ธาระตุ, เมื่อบอกแก กิณณ์ 3 รูปหรือเกินกว่า พึงกล่าวว่า อายสมุนฌโต ธาระตุ หรือ ว่า สงูโม ธาระตุ จำkiemแต่เวลาที่เก็บแล้วไป เธอย่อมตั้งอยู่ใน ฐานะแห่งปกติฌติ ถ้าวัดกิณณ์น้อย; ฌกิณณ์ทั้งหลายผู้อื่นเป็นสภาคกันอยู่ ไม่ต้องเก็บ วัตร พิงทำความกำหนดศราษฎร์ ไว้ก่อนนั้นแล ถ้าไม่อาจให้รับสิโล พิงก็บววดตามนัยที่กล่าวแล้วนั้นแล ในเวลาใกล้รุ่ง พร้อมด้วยกิณฐรูปหนึ่ง ล่วงอุปารสมออกไป และ ออกจากทางใหญ่ นั่งในที่กำบัง ตามนัยที่กล่าวแล้วในวรรนานแห่ง มณฑุต้นแนฮ สํมาทวัตร ตามนัยที่กล่าวแล้ว [๒๐] บท ปรวาสแกกิณณ์นั้น ในภายโดนฤดีเดียว เมื่อบอก ถ้ากิณณ์นั้น เป็นผู้่อนกว่า พิงกล่าวว่า อาจูโล, ถ้าปู่แก่กว่าพิงกล่าวว่า ภานุเด. ถ้ากิณณ์อึ่นบรรจงรูปนั้นนั่น ด้วยก็อาจเป็นเฉพาะบางอย่าง ถ ปรวาสกิณณ์นี้ เห็นเธอ หรือได้ยินเสียงของเธอ ควรบอก, เมื่อ ไม่บอก เป็นรติเตเกและเป็นวัตตกฺถ, ถ้าเธอลำอุปารสมเข้าไป