คำอธิบายเกี่ยวกับนางภิญญานันในบทพระวินัย : หน้า 59/270

ประโยค - จุดดวงสมมุติปลาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย อุตวรรฎ วรรค - หน้าที่ 467 อธินนี้แล้ว นางภิญญานัน พึงเก็บวัตรในสำนักงานตามรูปนี้ นางภิญญานัน พึงประพฤติมานัตรครบ ๑๕ ราตรีไม่ขาดด้วยอุบายนี้ ฝ่ายนางภิญญานุพึงเก็บวัตร พึงประพฤติชอบตามนั้นที่กล่าวแล้วใน ปริวาสิกัปถะนั้นแหละ ส่วนเนื้อความที่แปลกัน มีดังต่อไปนี้ :- ในคำว่า "พิงบอกแ่ออกค้นดู" นี้ มีวิจารณ์ว่า ในปรุรัด หรือปัจฉามก พระภิญญานุหลายประมวลเท่าใดมาส่งบ้านนั้น ควรบอกทั้งหมด เมื่อไม่บอก เป็นรัตติณด้วย เป็นทุกข์เพราะ วัตถเทดด้วย แม้กล่าวภิญญานุรูปปล้ำคามูปจารน์ เข้ามาในรติ์แล้ว ไปเสีย เป็นรัติณตามนั้นแหละ ย่อมพ้นจากวัตถเทด เพราะความ ไม่รู้เป็นปัจจัย ส่วนในกฏิคะเป็นต้นแก่ว่า "วัดที่น งภิญญานุมัติได้เก็บ บัณฑิต พึงกล่าว ตามที่กล่าวแล้วในวัตรของภิญญูทั้งหลาย," คำนั้น ปรากฏว่าควรยิ่ง เพราะวัตรทั้งหลายมีวิราวาสเป็นต้น ท่าน กำหนดด้วยอุปจารสิมา พึงบอกในวันอุโบสถ พึงบอกในวันปวารณา ต้องบอกทุกวัน แก่ภิญญู ๔ รูป และนางภิญญู ๔ รูป ถ้าภิญญาอาร ในบ้านนั้น ทั่วถึงแกภิญญูทั้งหลายด้วย ภิญญลานนั้น ๔ รูปไป ในบ้านนั้นก็เดียว ถ้าไม่ทั่วถึง (๑๒๓) ภิญญูทั้งหลายแม้ไปในที่อื่นแล้วว่าจะมาใน บ้านนั้นต้องแสดงตนไป หรือพึงพาที่จะสบัดไว้ภายนอกบ้านว่า "ท่าน จะพบพวกเราในชื่อโนั้น." นางภิญญานั้นพึงไปสู่ที่หมายไว้แล้วออก,