ความหมายและการวิเคราะห์ของคำศัพท์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 79/270

զՈվծե อนญาณี เจว ภาสา ฐานี ชายานิติ มีความว่า ถ้อยคำ ทั้งหลาย ไม่มีปริมาณเกิดขึ้นนับนี้และข้างนี้ ปางว่า ภาสา ก็มี เนื้อความเหมือนกันนี้ สองเท่า อุผาภิยา สมมุทนิจฺโฬ มีความว่า ภิกษุผู้ ประกอบด้วยองค์กร ๑๐ รูป อันสงฆ์องค์ในสมมติ หรือสมมติด้วย ผุดัตติฤทธิวา ฯลฯ ลา่ ว แล้วขอ ขึ้นเฉพาะ นั้นแล้ว ยัง อื่นก็ ได้รับ สมมติแล้วอย่างนั้น พึงนั่งต่างหากแล้ว วิจารย์ อธิกรณ์นั้น หรือ พึง ประกาศแก่บริษัทนั้นนั่นแล้วว่า "ภิญญาเหล่านี้อนึ่งยังพลิกกว่ากว่าอะไร ๆ " แล้ววิจารย์อธิกรณ์นั้นก็ได้ [๓๑๐] บทว่า ตรุตฺถ มีความว่า ภิกษุเป็นธรรมกิ พึงมีในบริษัทนั้น สองเท่า แนว สุตฺต อตก๔ คืออำนึกมิกไม่ได้ สองเท่า โน สุตฺตอรวา คือว่ายนามไม่แน่แน่ ขอว่า พยัญชนะยาย อตุ๚ ปฏิพาทติ มีความว่า พระ ธรรมกิฏิกนั้นเอาแต่เพียงพยัญชนะเท่านั้น คำค้านใจความ คือ เห็นพวก ภิกษุผู้เป็นกิฏิธรรมทั้งหลายปรับอยู่ด้วยอำนาจ เพราะรับทองเงิน และสวนเป็นต้น จึงกล่าวว่า "ทำไมท่านทั้งหลายจึงปรับกิฏิ เหล่านี้ด้วยอาบัติแล ? กริยาสำวะดเว่นเท่านั้น อันพระผู้มีพระภาค