จุดดลสมณ์ปาสิกา อรรถถจพระวินัย อุตรวรรค วรรคา : หน้า 178/270

ประโยค - จุดดลสมณ์ปาสิกา อรรถถจพระวินัย อุตรวรรค วรรคา - หน้าที่ 586 เพราะว่าในวันที่ 2 จะไม่ได้ดังนั้น หากว่า ทายกบานคนเห็นภิกษุทั้งหลายออกจากที่อยู่ของตนไปสู สำนักงานจึงจะแจกอทนัทสกัด ภิกษุทั้งหลายในเวลากำกับกับภิกษุทั้งหลายผู้ดำรงอยู่ในอุปจาร- สมา เป็นผู้หนึ่งเป็นแถวเดียวกัน ตามที่กล่าวแล้วนั้นเอง เพียงใจ พึงให้ถือเอาด้วยอำนาจคำในที่อยู่ของตนนั้นและเพียงนั้น ส่วนอุทเทสิก ที่ทายกวาณิกุ้งทั้งหลายยังมีอยู่ อุปจาร เมื่อเขากล่าวว่า “ท่านเจ้าจำ” ขอท่านจงแสดงภิกษุเพียงเท่ารูปจาก สงฆ์ ดังนี้ พึงให้ถือเอาอำนาจคำแห่งภิกษุผู้นั้น แมกกายภิกษุที่อยู่ในที่ไกล โดยย่อก็เนื่องเป็นแถวเดียวกัน ไม่ ทิ้งระยะกัน 12 สอกนอกอุปจารนั้นนั่นแหละ พึงทราบว่า “มุ่งกัน เหมือนกัน.” ถ้าภิกษุทั้งหลายไปสู่สำนักงานใหญ่ เขาบอกแก่ภิกษุทั้งหลายผู้นำไป ในสำนักงานแล้ว ก็พึงเอาคำว่าผู้นั้นพบภิกษุในประบ้าน หรือที่นอน หรือที่ทาง 4 แรง หรือในละแวกบ้าน จึงบอกถือที่จะพึงแสดงจาก สงฆ์ ให้ภิกษุทั้งหลายผู้อยู่ภายในอุปจารในที่นี้คือเอก กบรรดาอุปจารแห่งประตูบ้านเป็นดังนี้ อุปจารเรือน พึงทราบ ด้วยอำนาจแห่งเรือนเหล่านี้ คือ :- เรือนหลังเดี่ยว มุขอรเดี่ยว, เรือนหลังเดียว ต่างอุปจารกัน