จุดดลสมดุลของป่าสงกาในพระวินัย จตุตถสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย จลุวรรค วรรณา หน้า 155
หน้าที่ 155 / 270

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการจัดการสวนมะพร้าวของพระสงฆ์และความเหลื่อมล้ำในการรับผลผลิตสำหรับชาวบ้าน การให้ความสำคัญกับสวนเล็กที่ให้ผลผลิตมากกว่าที่คาดหวัง สะท้อนถึงแนวทางการเห็นอกเห็นใจและการช่วยเหลือซึ่งกันและกันทุกขณะที่อยู่ในสถานการณ์ที่แข่งขันกัน เว็บที่ใช้เพื่อข้อมูลเพิ่มเติมคือ dmc.tv.

หัวข้อประเด็น

-สวนมะพร้าว
-การแบ่งปันผลผลิต
-วินัยพระสงฆ์
-ความเหลื่อมล้ำในสังคม
-แนวทางการช่วยเหลือ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - จุดดลสมดุลของป่าสงกา อรรถถกพระวินัย อุตรรว วรรณะ - หน้า 563 สวนมะพร้าวของสงฆ์อยู่ใกล้ ท้งพวกกับปิยากรกินเสมอมาก กว่ามาก แม้ที่ไม่ได้กินก็ต้องชักออกให้ค่าจ้างเกือบเสีย นำมาถวาย น้อยเต็มที ส่วนคนเหล่านี้ที่อยู่ในบ้านซึ่งไม่ใกล้สวนนี้ มีสวนอยู่ใกล้ตัว เขาเข้าไปหาสงของของคนแลกเอาสวนนี้ สงผึ้งปองโลกนว่า "สงมี้เห็นชอบ" แล้วรับเขา [๒๗๒] ถึงแม้ว่าสวนของพวกกิญญีดตับไม่ดังพันดับ สวน ของชาวบ้าน มีต้นไม้หว่ร้อย (ถ้ามากกว่า) ก็ไม่ควรเลยว่า "สวนของท่านเล็ก" เพราะว่าสวนนี้เล็กจริง แต่ที่แท้สวนนี้ ย่อมให้ผลมากกว่าสวน外จากณนี้ ถึงแม้ว่าสวนนี้จะให้ผลเท่า ๆ กัน แต่ยังนั้นจะยอมรับ ด้วยมู่หมวา "สามารถปีโภคได้ทุกชนะที่ต้องการ" ก็วร แต่ถ้า สวนของพวกชาวบ้านมีต้นไมมกว่าฝ่า" ถ้าเขาบอกว่า "สวนที่เกิน เลยไป จงเป็นบุญของพวกข้า เจ้าข้าจำอยสง." สมควรให้กิญญี สงให้รามแล้วจรซีรไป ต้นไม้ของพวกกิญญีมีผล ต้นไม้ของพวกชาวบ้านยังไม่ทัน ผลดผล พึ่งอมรับแท้ ด้วยเสียงเห็นว่า "ต้นไม้ของพวกชาวบ้าน ยังไม่ผลดผลจริง แต่ไม่นานก็จำผลดีผล" ต้นไม้ของพวกชาวบ้านมีผล ต้นไม้ของพวกชาวบ้านยังไม่ทัน ผลดผล พึ่งกล่าวว่า "ต้นไม้ของพวกท่านมีผลมิใช่หรือ?" ถ้า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More