การวิเคราะห์พระวินัยและอภิญญู : หน้า 254/270

ประโยค - จุดตรัสมิณดา ปลาสิกา อรรถถกพระวินัย อุดรภร วรรณา - หน้าที่ 662 เข้าไปหาสงห์หรือบุคคลผู้นั้น ในสำนักนั้นและ นั่งกระโหย่มประมมมือ ขอบคุณว่า "อกิญฺญู Swmงจงอเดทิโขขาเข้า." ภิกขูนั้น ฟังไปสำนักอภิาณิกล่าวว่า "ภิญฺญูนั้น ขออโทษพวกท่าน." จำนดแม้นนั้น ภิญฺญูทั้งหลายฟังไว้ภิญฺญูนั้น ความสงบในภิญฺญูกันชะนี้เท่านั้น แต่ขาพเจ้าจักกล่าวความผิดศรในภิกขูนี้เท่านั้น บทว่า โอกาสณู มีความว่า ภิกฺขุพฺพิคียฺยํอ้อมชวนภิกฺขู ทั้งหลาย ด้วยอัสธรรม. หลายบทว่า ภิกฺขุนี้ สุมฺโป ธมฺโมเยนฺตุ มีความว่า ภิกฺขุ ฉันพกีช่วยงฺุงบูรณบังภิกฺขูด้วยอัสธรรม. การทำให้เป็นผู้อื่น ภิญฺญูทั้งหลายไม่พึงไหว้ มีดังกล่าวแล้วนั้นแหละ. บทว่า อาวุธ ได้แก่ การดักกัน มีการหามีไว้ในสำนัก เป็นต้น. บทว่า น อาทินฺโนติ มีความว่า ภิกฺขูพวกฉพิกัลย ไม่ยอม รับเองโดยชอบ. วินิจฉัยในก่าวว่า โอกา ธปดํ นี้ พึงรายบังดังนี้:- โอวาทอุปนฺนฺทูไม่พึงไปดําสำนักภิกฺขู แต่งบอกภิกฺขู ทั้งหลาย ผูมาเพื่อประโยชน์แก่โอวาทว่า "ภิญฺญูชื่อโน้น มอญฺบติ คิดว่า, เราคิดออกาแกภิกฺขูนั้น, เธอทั้งหลายอย่าทําโบสถ์กับ ภิญฺญูนี้นํ" ทันทธรรมแม้ในการเปิดเผยเป็นนั่น. มันยังกล่าวแล้ว เหมือนกัน. คำว่า น ภิกฺขุว ช ภคญฺญา โอวาท น คณุตฺโ โเปนาติ