การทำหมอนจากวัสดุธรรมชาติ จตุตถสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย จลุวรรค วรรณา หน้า 117
หน้าที่ 117 / 270

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการทำหมอนจากวัสดุธรรมชาติ โดยเน้นที่ต้นไม้และการรักษาผิดของพื้นที่ทำบรรรมน การใช้เครื่องมือที่เหมาะสมเช่น จิฬิกา และวิธีการนุ่งที่ถูกต้อง ซึ่งช่วยให้การผลิตหมอนมีคุณภาพและการดูแลสิ่งแวดล้อม โดยใช้วัสดุที่มีอยู่ตามธรรมชาติในพื้นที่ ทำให้สามารถเข้าถึงความยั่งยืนได้อย่างมีประสิทธิภาพ.

หัวข้อประเด็น

-การทำหมอนจากวัสดุธรรมชาติ
-การรักษาหมายถึงพื้นที่
-ต้นไม้และดินธรรมชาติ
-เครื่องมือในการทำหมอน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - จุดตัดสนิทปลาสังกา อรรถถถาพระวันอ อุธวรรณ วรรณา - หน้าที่ 525 ตั้งถ่านมะขามป้อม ตั้งที่มาในพระบาสีเท่านี้ก่อน ส่วนตั้งไม้ควรรถทั้งหมด วิจฉัย ในเอกราวค่อยตั้งนี้ เท่านี้ ตั้งที่ก็ด้วยแผก หรือตัดด้วยขาเปลือง หรือตัดด้วยขา มุงกระดาย เรียกว่า เก๋อี้ ในคำว่า องฐจุดปลอม มูลบุปฏิบัติ นี้ ว่า ๙ นี้ คือ นิ้วขนาดของมนุษย์นั้นเอง [ว่าด้วยเครื่องลาดพื้นที่นูนเป็นต้น] เครื่องปลาดเพื่อจะต้องการจะรักษาผิดแห่งพื้นที่ทำบรรรมน เรียก ชื่อว่า จิฬิกา ผ้าคลุม นุ่งแห่งต้นไม้ นั้น ได้แก่ นุ่งแห่งต้นไม้เหล่าใดเหล่าหนึ่ง มี ต้นจังหวะต้น นุ่งแห่งต้นไม้ นั้น ได้แก่ นุ่งแห่งดินธรรมเหล่าใดเหล่าหนึ่ง มี หน้าขามางเป็นต้น โดยที่สูด แม้นุ่นจ้อยและไม้อื่นเป็นต้น ภูตามทั้งปวง เป็นอันพระผู้มีพระภาคทรงรวมเข้าด้วย ต้นไม้ เกวลัย์ และหนา ๑ ชนิดเหล่านี้ จริงอยู่ นี้ชื่อว่า ภูคามอื่น ซึ่งพันอากาศจากชาติ วัลลชาติ และชาติชาติไป ย่อมไม่มี เพราะฉะนั้น นุ่นแห่งภูคามชนิดใดชนิดหนึ่ง ย่อมควรในการทำหมอน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More