เครื่องมือและกรรมการช่างในพระวินัย : หน้า 161/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลปาเก้า อรรถกถพระวินัย อฏิรตวรร วรรณา - หน้า ที่ 569 เครื่องมือของช่างทิมทอง ช่างหนัง มีมยันเหมือนกัน ส่วนความที่แปลกันดังนี้ :- เครื่องมือเหล่านี้ คือ ในพวกเครื่องมือของช่างทิมทอง มืด ดค ด่าน ในพวกเครื่องมื อ ของช่างหนิง มีดเล็ก สำหรับตัดหนังที่ฟอกแล้ว เป็นสิ่งที่ควรแจก แม่ในเครื่องมือของกลัดและช่างซุน เว้นกรรมไกรใหญ แหนบใหญ่และมิดใหญ่เสีย ควรแจกทุกอย่าง กรรไกรใหญ่เป็นต้น เป็นครุฑน์. วินิจฉัยในเสาวัสด เป็นต้น พิจารณดังนี้ :- เถาวัลลินฉันโดย มีหวายเป็นต้น ประมาณเพียงครึ่ง แขน ที่เขาถวายสงฆ์ดำาน ที่เกิดขึ้นในรณรงค์นั้นกาม ซึ่งสงฆ์ ร้ายปกครองไว้ เป็นครุฑน์. เถาวัลนั้น เมื่อการงานของสงฆ์และการงานที่เจิ่นทำเสร็จ แล้ว ถ้าเป็นของเหลือ จะนุ่มเข้าไปในการงานส่วนตัวบ้าง ก็ครา แต่เถาวัลที่สงฆ์ไม่กราบา ไม่เป็นครุฑน์เลย. [๒๘๙] เชือกหรือฟองที่ทำเสร็จวั้ดข้ า้ป ป่น เส้น มะพร้าวและหนังก็ดี เชือกเกลายเดียวหรือ ๒ เกลียว ที่ชวนฟันปาน หรือเส้นมะแพร้าวที่ดี ย่อมเป็นครุฑน์ ฯลฯ ตำแหน่งเวลาที่เขา ถอดสงฆ์แล้ว. ส่วนด้านที่เขามีฟันถวาย และปอปานและเสื่อมมะพร้าวแตก กันได้.