อรรถกถาพระวินัย: จุดตุลสมดุลและการใช้เครื่องมือในพุทธศาสนา จตุตถสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย จลุวรรค วรรณา หน้า 102
หน้าที่ 102 / 270

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้กล่าวถึงจุดตุลสมดุลในสังคมพุทธศาสนา โดยเฉพาะเรื่องของสิกขาบทที่พระผู้มีพระภาคบัญญัติ เพื่อปลดภิกษุจากความดูหมิ่น นอกจากนี้ยังมีการอธิบายเกี่ยวกับเครื่องมือที่ใช้ในพิธีกรรม เช่น เครื่องลาดและเครื่องเช็ดเท้า ที่มีความสำคัญในแง่ของการปฏิบัติธรรมและการรักษาสุขอนามัย อีกทั้งยังเน้นถึงความเหมาะสมในการใช้สิ่งต่าง ๆ ในลักษณะที่เหมาะสมต่อการเป็นภิกษุ

หัวข้อประเด็น

-การบัญญัติสิกขาบท
-บทบาทของภิกษุ
-ความสำคัญของเครื่องมือในพุทธศาสนา
-การรักษาสุขอนามัยในพิธีกรรม
-ความหมายของคำสอนในพระวินัย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - จุดตุลสมดุลบนสากกะลา อรรถกถาพระวินัย องค์วรรณ วรรคา - หน้า 510 เหล่านี้ พึงเป็นผู้ถูกพวกอุคคลซึ่งดูหมิ่น, เพราะเหตุนี้ พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท เพื่อปลดภิกษุทั้งหลายจากความดูหมิ่น นี้เป็นเหตุในการรงบัญญัติสิกขาบท ข้อว่า มุณดูดาย ยอมมามน เป็นความว่า สตรีจะเป็นผู้ปราศจากภรรร๎ หรือเป็นผู้มีภรรร๎แก่ตนตามที่ อนุญาตซึ่งเขาอ้อนวอนเพื่อองค์การมงคล ในฐานะเห็นปานนั้น สมควรหยิบบ [ว่าด้วยเครื่องซีดท่า] [๓๖] เครื่องปลาด เป็นของที่เขาลาดไว้ใกล้ลำเท้า เพื่อประโยชน์ที่จะหยิบโดยดึงลำแล้ว ชื่อว่าเครื่องลาดสำหรับเท้าที่ล่างแล้ว, ภิกขุควรหยิบบเครื่องลาดนั้น วัตถุมีท่าทางคล้ายฝักบัว ซึ่งเขาทำให้แขนตั้งขึ้น เพื่อเช็ดเท้า ชื่อว่าเครื่องเช็ดเท่า, เครื่องเช็ดเท่านั้น จะเป็นของถุ่งดลม หรือต่างโดยสันฐาน มี ๔ เหลืมเป็นต้นดำมาถามที เป็นของที่รองห้ามทั้งนั้น เพราะเป็นของอุดหนุนแก่ความเป็นผู้มาก; ไม่ควรรับ ไม่ควรใช้สอย สีลา เรียกว่า กววด แม็ช่นฟองน้ำ ก็ไมควร [ว่าด้วยผัด] พัด เรียกว่า วิธุปนัง แปลว่า วัตถุสำหรับโบก. ส่วนผัด มีด้านอย่างใบตดา จะเป็นของที่สานด้วยใบตดาหรือสานด้วยเส้นตอก-ไม่ไผและเส้นตอกา หรือทำด้วยขนงนกงู or ทำด้วยจัมภิต
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More