จุดตกสมดุลปาฏิหาริย์ : หน้า 211/270

ประโยค - จุดตกสมดุลปาฏิหาริย์... อรรถถาวพระวันจันทร์ วราฎรา - หน้าที่ 619 ใน ๒ อย่างนั้น ธรรมดาใจ อนุญาตกวาดให้เป็นประจำนักว่า "ข้าพเจ้าอายุวัฏสงสาร" ดังนี้ ธรรมดานั้น มีติอย่างสลากภัณฑ์ เหมือนกัน ก็แłe ธรรมดานั้น อนุญาตออกวาจว่า "ท่านผู้อายุวัฏสงสาร" ทั้งหลาย จงรับภิกษามายของข้าพเจ้า" ดังนี้ ย่อมควรแม้ก็เกิดกุฎิ ทั้งหลายผู้ถือปฏิปทาปฏิสมภารดัง แม้ครั้งเมื่ออายุวัฏเป็นของเฉพาะบุคคล อนุญาตกล่าวว่า "ข้าพเจ้า อายุวัฏแก่ท่านทั้งหลาย" ดังนี้ ธรรมดานั้น ไม่ควรแก่ภิกษุทั้งหมดทั้งหลาย ผู้ถือปฏิปทาปฏิสมภารคงเท่านั้น. แต่เมื่อเขากล่าวว่า "ท่านทั้งหลายจงรับ ภิกษาประจำของข้าพเจ้า" ดังนี้ ควรอยู่, ภิกษุผู้ถือปฏิปทาปฏิสมภาร พิสูจน์ดี. แม้ว่าก่อนหลัง เมื่อส่องไปแล้ว ๒-๓ วัน เขากล่าวว่า "ท่านทั้งหลายจงรับภิกษามาย" ดังนั้น ควรแก่ภิกษุปฏิปทาปฏิสมภาร เพราะเป็นของที่เธอรับไว้แล้วในวันแรก. [๔๒๒] ที่ชื่อภิกขิต คืออดีตที่ทำรายการที่อยู่อเวรสงสารแล้ว อวยให้เป็นประจำนักว่า "ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ผู้อยู่ในสนานะ ของพวกข้าเจ้า จงรับบุตรของพวกข้าเจ้าเท่านั้น" ดังนี้ ควรอ้วน มีติอย่างสลากภัณฑ์เหมือนกัน. พึงให้ภิกษาทั้งหลายรับมาจัน. กึ่งเมื่อทายกกล่าวว่า "ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ผู้้อยในสนานะ ของพวกข้าเจ้า จงรับบุตรของพวกข้าเจ้าเท่านั้น" ดังนี้ ภิกขิต นั่น ย่อมควรแม้ก็ภิกษุทั้งหลายผู้ถือปฏิปทาปฏิสมภาร คำนี้ภิกิต