การนิมนต์ภิกษุและพิธีกรรมทางศาสนา : หน้า 194/270

ประโยค - ตอนสุดสนับปลาสากกอ อรรถถกพระวันชัย อุตวรร วรรคา - หน้าที่ 602 ก็เมื่อเขาส่งว่า "ท่านจงพานิสิตของท่าน หรือภิกษุที่ท่านรู้จัก มาเกิด." ดังนี้ จะไปรับภิกษุที่ตนปรารถนาาจะนิมนต์ก็ได้ ถ้าช่างส่งมาว่า "ท่านจงส่งภิกษุฌ 8 รูป" พึงส่งไปถวายสงฆ์ เท่านั้น ถ้าตนเป็นผู้ออกจากจะได้ภายในบ้านอื่น พึงไปบ้านอื่น หากว่า เป็นผู้ไม่อาจจะได้ ก็พิสูจน์เข้าไปรับในบ้านนั้นแส ภิกษุทั้งหลายที่รับนิมนต์ นั่งอยู่ในโรงฉัน ถ้าคนมาที่โรงฉันนั้น บอกว่า "ขาท่านทั้งหลายจงให้บาตร" ภิกษุผู้ได้รับนิมนต์อย่างไม่ให้, ฟังบอกเชว่า "นี้ ภิกษุที่ท่านนิมนต์ไว้." แต่เมื่อบอกว่า "ท่าน จงให้ด้วย" ดังนี้ ควรให้ ในคราวมีมหรสพเป็นต้น ชนทั้งหลายไปสูบรเวณและเรือนำพิธี เพรีย นิมนต์ภิกษุผู้ทรงไตรปิฎกและพระธรรมกถิ กับภิกษุร้อยรูป ที่เดียว ในกาลนั้น ภิกษุผู้ทรงไตรปิฎกและพระธรรมกถิหล่านั้น จะพา ภิกษุทั้งหลายที่ทราบไปก็ครร. เพราะเหตุไร ? เพราะเหตุว่า ชน ทั้งหลาย มีความต้องการด้วยภิกษุสูงมุใหญ่ จึงไปยังบริเวณและเรือน นำพิธูเพรียสามารถได้. แต่บานครนิมนต์ภิกษุทั้งหลายตามสีตามกำลังไป จาก ที่ชุมชนแห่งภิกษุทั้งหลาย [***] ก็ถ้าว่า พระสังฆะหรือภิกษุผู้ชื่อเสียงทางคณุตระ และดุงค์ หรือพระภิกษุทกษัตฤดี จำพรรษาในที่อื่น หรือไปใน ที่บางแห่ง กลับมาตามสถานของตนอีก. ชนทั้งหลายจึงทำสักการะสำหรับ อาคันตุกะ พึงพากฐุษฎ์ทั้งหลายที่จุ๊กไปฉะนะ ๑. จำเดิมแต่กาลที่ติดต่อเนื่อง