อรรถกพระวันจูจรรวรรณ - หน้าที่ 507 : หน้า 99/270

ประโยค - จุดดสมุดปลาปักกาก อรรถกพระวันจูจรรวรรณ -หน้าที่ 507 แก้ภิกษุผู้ทำนิรามเท่านั้น ไม่ควรในการกิจกรรมทั้งหลายมือก็วาท เป็นต้นที่ยังเหลือ เครื่องปกติ คือ ผ้า ควรในการกรรมทั้งปวง ข้อว่า น้ำไม่มีนั้น ได้แก๋ ไม่มีสำรับตอบ บทว่า ตู๋ ได้แก่ คันสำหรับโครงกันนั้น ดั่งคันของพวก ชาวตลาด. [๒๔๕] ยนดที่เที่ยมโม หรือใช้มือจับยาแนว เชือกอันยาว เรียก ว่าระหัด. ยนดที่มีผูผิดคิดกับชี่ เรียกว่า กั้นหัน ภาชนะที่ทำด้วยหนัง ซึ่งจะพึ่งผูกคิดกับกัน โพงหรือหัด ชื่อว่า ท่อนหนัง. สองบทว่า ปากฏ โหว มีความว่า บ่อ น้ำคลอง เป็นที่ไม่ได้ ล้อม. บทว่า อุตกปุญญ์ มีความว่า เครื่องเช็ดน้ำ ทำด้วยหิ๊กดี ทำด้วยเข็ดดี ทำด้วยไม้ดี ยอมควร เมื่อเครื่องเช็ดน้ำนั้นไม่มี จะใช้พึ่งน่า ก็อาจ บทว่า อุกกามติ ได้แก่ ลำงสำหรับน้ำไหล เรือนไฟที่ติดปลอดลม โดยชอบ เรียกว่า เรือไฟไม่มีรอยมุ้ง. คำว่า เรือไฟไม่มีรอยมุ้งนั้น เป็นชื่อแห่งเรือไฟที่มีหลังคา ทำเป็นยอด ติดปิ่นสมที่บังธรอพ่านกอหลาย สองบทว่า จำดูมามี นิสิทาน มีความว่า ภูกษ์ไม่พึง อยู่ปราศจากผ้านิสถานตลอด ๔ เดือน.