อรรถกถาพระวินัย - หน้าที่ 551 : หน้า 143/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลปา สาทิกา อรรถกถาพระวินัย อุคครว วรรณะ - หน้าที่ 551 จริงอยู่ ความกำหนดกานี้ เป็นของแต่แห่งสงสนะ. หากว่า เมื่อลูกทั้งหลายถือสานะแต่เช้า ภิกษุผูมิใจ ดังชมของสนะนะ ภิกษุผูสนะนะไห้กันเสร็จแล้ว สงสัยเข้าพรรษาแล้ว สำนักเป็นที่ น่าเรือนรมย์ บรรดาที่ต่าง ๆ มีโคน่าเป็นต้น ท่านปรารภนาจะอยู่ใน ที่ใด จงอยู่ในที่นั้นก็เป็นดี." ภิกษุทั้งหลายผู้เข้าพระวน พิพากษกิฤทั้งหลาย ผู้วัดร ประจำภายในพระธรรมแล้วว่าพระรายว่า "ท่านทั้งหลายของผูไกววาม ไว้. ถ้าคามและซึอเป็นของหาได้ง่าย ควรผู้ไกวามไว้รปลอ ๕-๖ อัน หรือไม่ก็วาดคามไว้รปลอ ๒-๓ อัน. ถ้าเป็นของหยาก พึง ผูกไม้กวดกำไรรบปลอ ๒-๓ อัน หรือผูกไม้กวดดำบูรปลออัน สามารถทั้งหลาย พึงออกคามปลิ้งไว้ ๕-๖ อัน. พึงทำการประพรม ด้วยน้ำฝาดในสถานที่อยู่. ก็แแล้ว เมื่อฉะวัดวด ไม่พึงตั้งวัดที่ไม่เป็นธรรมเห็นปานนี้ว่า "อย่าเรียนเอง, อย่าให้ผู่อื่นเรียน, อย่า ทำการสยาย, อย่าให้ บรรพชา, อย่าให้ปลอมกัน, อย่างให้มันสลวย, อย่า ทำมั่งมัวนะ; เพราะ ว่า พวกเราทั้งหมด นี้ ยังเป็นผูมธรรมเครื่องเน้นซ้ำ จักเป็นผูไม่มี ธรรมเครื่องเน้นซ้ำทำสมธรรมเท่านั้น;" หรือว่า "ภิกษุทุกรุปง สมานจากงั ๑๓, อย่าลำลึการนอน จงให้คืนและวันล่วงไปด้วย การยืนและจงกรม, จงถือฏวัตร แม้ต้องไปวัดตรากรณเถอะ, อย่า • ถือต่อกันไม่พูดกัน คำอย่างคนใบ."