ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดดลสมเด็จปาลาลัย อารามก์ดีพระวินัย อุตรรา วรรณา - หน้าที่ 564
เขาอาว่าว่า "รับเกิด ท่านผู้เจริญ จักเป็นบุญแก่พวกข้าพเจ้า,"
สมควรให้ภูมิใจสูงทราบแล้วรับไว้ อารามกับอาราม พิงแลกัน
ด้วยประกงะนี้ อารามวัตถุกดี วิหารดี วิหารวัตถุกดี กับ
อาราม พิงแลกัน โดยนิยมนี้แล
อันนี้ อาราม อารามวัตถุ วาร และวิหารวัด คีฟิ้งแลกันกับ
อารามวัตถุ ที่ใหญ่กว่าความ เล็กกว่าความ โดยนี้เหมือนกัน ฉะนี้แล
วิหารกับวิหารจะแลกันอย่างไร? เรือนของสงอยู่ภายในบ้าน
ประสาทของชาวบ้านอยู่กลางวัด ทั้ง ๒ อย่าง ว่าโดยราคาเป็นของ
เท่ากัน หากว่าชาวบ้านขนเอาประทานนั้นแลเรือนนั้น สมควรรับ.
เรือนของพวกภิกษุมีราคามากกว่า, [๒๘๙] และเมื่ออภิกษุกล่าวว่า
ว่า "เรือนของพวกท่านมีราคามากกว่า," เขาตอบว่า "เรือนของ
พวกนี้มีราคามากกว่า" ก็จริง. แต่ไม่สมควรแก่นับรษิฎฐ์ บรรพชิต
ไม่สามารถอยู่ในเรือนนั้นได้; ส่วนเรือนนี้สมควร ขอท่านทั้งหลาย
จงรับเกิด," แม้อย่างนี้ ก็ ควรรับ.
ถ้ามีเรือนของพวกชาวบ้าน มีราคามาก, ภิกษิกล่าวว่า "เรือน
ของพวกท่าน มีราคามากใช่หรือ?" เมื่อเขาตอบว่า "ใช่แล้ว
ท่านผู้เจริญ, จักเป็นบุญแต่พวกข้าเข้า, โปรับรับเกิด" งนี้
สมควรรับ.
วิหารกับวิหาร พิงแลกันอย่างนี้. วิหารวัตถุกดี อารามก์ดี
อารามวัตถุกดี พิงแลกันวิหาร โดยนี้นั่นแล.
อันนี้ วิหาร วิหารวัตถุดู อาราม และอารามวัตถุ ก็พิงแลกัน