การทำความเข้าใจเรื่องภัทรในอรรถกถาพระวันอุดวรร : หน้า 201/270

ประโยค - จุดดับสนิทปาสว่ากา อรรถกถาพระวันอุดวรร วรรณะ - หน้าที่ 609 อีก, ถ้าขาดลงเสียกลางคืน, พึ่งจำลำดับไว้. แต่ถ้าภัทรเช่นนั้น เป็นของ มีเป็นประจำทีเดียว, ถัดนั้นถึงก็ภัทรใด พึ่งบอกภัทรนั่นว่า "ท่าน ได้แล้วก็ตาม ยังไม่ได้ก็ตาม แม้พรุ่งนี้ก็รับ." ภัทรรายหนึ่ง เป็นของที่เขามาได้เป็นนิตย์ แต่ในวันที่ใจ ย่อมได้ พอฉัน. วันที่มิได้มีมากกว่า. ภัทรไม่ถึงก็ภัทรใด, พึ่งสั่งภัทร นั่นว่า "ท่านไม่ได้ พึงรับในพรุ่งนี้อีก." เมื่อให้บอสากแล้ว ภัทรดามายหลัง, สภาคของภัทรนั้น เป็น อันเลยไปแล้ว อย่างพึ่งจัดแจงให้เลย. จำดังแต่ตรังจะไป ภัทรผู้มากยืนมือและ ย่อมได้ลากอาสาสร เป็นแท้. เมื่อภัทรคืน แม้นายอยู่ในที่ใกล้ สภาก็เป็นอันเลยไปแล้ว [๔๕] แต่คร ภัทรอึ่ง. ผู้จะรับเทนภัทรนั่นมีอยู่, ภัทรนั่น แม่ไม่ มาเอง ย่อมได้. ในฐานะที่เป็นสุขชอบพอกัน ภัทรผู้มากราบว่า "ภัทรโน่น ยังมา" จะเก็บไว้ให้ด้วยตั้งใจว่า "นี่สลากของภัทรนั่น" ดังขั ก็คร. ถว่า ภัทรทั้งหลายทำดีว่า "ไม่พึงให้ แม้ภัทรผู้ ไม่มา," คิดนั่น ไม่เป็นธรรม. เพราะว่า ภัทรจะพึงแจกกัน ย่อมถึงก็ภัทรผู้ดั่งอยู่ภายในอุปการ. และถ้า่ ภัทรทั้งหลายทำเสียง อื้ออ้าวว่า "ท่านงอให้ก็ภัทรผู้ไม่มา" พวกีมตั้งทัณฑ์ตัณหรอม พิงว่า