อรรถกถาพระวัตถุ วรรณา - หน้าที่ 422 : หน้า 14/270

ประโยค - จุดดลบมดซากา อรรถกถาพระวัตถุ วรรณา - หน้าที่ 422 ในฤทธ์ที่กล่าวว่า "ในวันรุ่งขึ้น พึงให้แก้ปริวาสิกภูนันนั้นก่อนภูนันทั้งปวง." แต่ถ้าเธอไม่รับ ไม่โอนให้เสีย, ในวันรุ่งขึ้นย่อมไม่ได้. ถัดภูนันโอนให้แล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้าอนุญาตเฉพาะปริวาสิกภูนันเท่านั้น. เพราะเหตุไร? เพราะว่า ยายและของขับเคี้ยวเป็นต้นในโรงอาหาร ย่อมถึงแก่เธอในที่ของสงฆ์วะบ้าง ไม่ถึงบ้าง; เพราะเหตุนี้ ถัดภูนันโอนให้แล้ว พระผู้มีพระภาคจึงทรงอนุญาตเฉพาะเพื่อการสงเคราะห์แกเปลี่ยนภูนันว่าน่า "เธออย่ต้องลำบากด้วยภิกษาจารเลย." บทว่า ภฏุต ได้แก่ ฤทธ์ลภัตของสงฆ์ในวาระที่ภูนันแล้วมาแล้ว พึงรับไปตามลำดับผู้นั้น, ปริวาสิกภูนันได้ก็ดั้น ตามลำดับผู้นั้น. แต่ไม่ได้บ่หรืออิ่นในแถว. เพราะเหตุนี้ พึงออกห่างจากแถวแล้วขึ้นในหัตถาบด เอื้อมือลอ่งอย่างเหยื่อโงลงวดเอานั้น. เธอไม่ได้เพื่อจะใช้ธารามิกบูรณะหรือสมุหนกาทสให้จนม. ถ้าบ้านามเองข้อนั้นควรอยู่, แม้นาหาไฟตัดของพระราชทานนี้แล้ว. ในมหาโป่งจิกล่าวว่า "แต่ในฤดูลภัต ถ้าในวิลาสิกภูนัน เป็นผู้ใดจะทำการโอนให้ไซร้, เพื่ออาหารอันเขาดขึ้นแล้วเพื่อน ติงบอกว่า “วันนี้ ภัตของเรามี, พรุ่งนี้ เราจักรับ” ดังนี้, ในวันรุ่งขึ้น ย่อมได้อาหาร 2 ส่วน." แม้ฤทธ์คตเป็นดังนั้น พิงออกห่างจากแถวก่อนจิงรับ. และพวกภายณมิดได้ให้ชั่วในที่ใดแล้วอังคาส, พิงเป็นหัวหน้าของพวกสามเณร เป็นสงฆวะะะะณะของพวกภิกษุ นั่งในนั้นนั้น.