การปฏิบัติในพระวินัย : หน้า 240/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลปาลิลา อรรถกถาพระวินัย องค์วรร วรรนา - หน้าที่ 648 ข้อว่า ยนู วุฑฒโม อน นปรจิตติพุพ มีความว่า ตรงหน้า ภิกษุผู้แก่ พิงเสื่อไปเสีย แมในโภชนาคาเป็นต้น พึงปฏิบัติอย่าง นี้เหมือนกัน. วิฉันติในชันตามวรรด พึงทราบดังนี้:- คำว่า ปรินฺทนฺนั้น ได้แก่ ชนภายในอก. [เรื่องน้ำชำระ] วิฉันติในเรื่องน้ำชำระ พึงทราบดังนี้:- ในคำว่า สด ฤดูท ี่ มีวีนฉันว่า ถ้ำน้ำ แต่ไม่มีทำบัง พึงใช้อชนะตนไปชำระ เมื่อไม่มีภาชนะ พึงเอามาตรตักไป แม บาดกรไม่มี เป็นอันชื่อว่าไม่มีภาชนะ ภิกษุไปว๋วยาในวา "ที่นี่ เปิดเผยนึก บ้างหน้าถึงนี้อีฉัน ยังไม่นั้นได้ น่าลาอภิกษาจาร, พึงเช็ดด้วยไม้หรือของบางอย่างแล้วจังไป ภิกษุนี้ฉันคิด กระทำ อนุโมทนาก็ดี ย่อมควร. บทว่า อาคตปฏิปฏิญญา มีความว่า ลำดับแห่งผูมันเถ่านั้นเป็น ประมาณ ในสถานที่ ๓ คือ เวรภูมิ ที่กล่าวปลาสะ ท่าบ่อน้ำ. [เวรภูมิวฑฒ] วิฉันติในเวรภูมิวฑฒ พึงทราบดังนี้:- ข้อว่า "ไม่พึงิเยอไม้สีฟันพลาง ถืองอาจจะพลาง" นี้เป็น ข้อห้ามในที่ปางปวงทั้งเวรภูมิ ทั้งเวรภูมิ ทั้งมีอาชาภูติ ข้อว่า พฤเสน กฎษณ คำว่า "ไม่ควรเช็ดด้วยไม้ที่พา หรือ ไม่คม หรือไม่มีปม หรือไม่มีหนาม หรือไม่มีแผล [๔๕๒] หรือ