การรักษาและการใช้กะโหลกน้ำค้าง : หน้า 93/270

ประโยค - จุดสมดุลปาทา อรรถถพระวันอุจร วรรณะ - หน้าที่ 501 แห่งธิสารันโดนหนึ่ง ภูเกียรอ่มไม่ได้เพื่อจะพลังงานประตู หรือ เพื่อจะถล่มสลัก หรือเพื่อจะเอาลูกกุญแจในแม่กุญแจด้วยมือ หรือ ด้วยหลังเท้า หรือด้วยศรีษะ หรือด้วยอวัยวะในดินเดียวกัน แต่คล้องตามจะยอป่าแล้ว ย่อมได้เพื่อเปิดบานประตูความสบายแท้ (๒๕๐) กะโหลกน้ำค้าง เรียกว่า คุมพูกฎา จะรักษากะโหลกน้ำเต้านั้นไป ไม่คว่ำ ก็แฉ ได้มาแล้วก้อใช้เป็นของยืน ควรอยู่ แม่ในกระเบื้องหม้อ มีมดเหมือนกัน กระเบื้องหม้อเรียกว่ามูภิฏภา คำว่า อบุญมม นี้ เป็นคำแสดงความาคใจ วิจัยฉันในบทว่า สุมพุตกุลินทิน นี้ พึงราบดังนี้:- จิวร เตียง และตัง เป็นของบั้งสุก ย่อมควร ส่วนของที่จะพิงกลิ่นกิน อันเขาให้แล้วนั้นแฉ พึงถือเอา บทว่า จลากัน ได้แก่อ มมีสติว่าจะคายออกไม่กลั้น บทว่า อุติถิทธิน ได้แก่ ถ้างปลาระึงรดรีคเนื้อ บทว่า อุติภูโรถา ได้แก่ น้ำปูนปาคา เมื่ออกผูใช้มาตร ขนทั้งสิ่งล้งใดสิ่งหนึ่ง ในอามิสที่เป็นคนเป็นต้นนั้น เป็นทุกอุญ ภูมย่อมไม่ได้ แม้จะทำบาตรให้เป็นกระโหลกังมือ จะใส่แม้วซึ่งน้ำล้างล้างท้องในบาตรแล้วนำไป ก็ไม่ควร จะจับบาตรที่สะอาดไม่เป็นอ่อน ด้วยมือที่เปื้อน ก็ไม่ควร แต่จะมือชายเท้าน้ำในบาตร