ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดดคสนธิปลายสากลา อรรถถกพระวันบ อุดวรร วรรนา - หน้าที่ 593
ในเวลาที่ไปแล้วก็ดี, มาแล้วในเวลาที่ราชบรรจรงมาตรให้เต็มน่า
จากพระราชนิการก็ดี, มาแล้วในเวลาที่กิอคุ้นคะหหลายอิอ
บิทบาต ซึ่งพระราชทารบใรชรบรรไปว่า "วันนี้ ภิกษุทั้งหลาย
จงมาคอเด็" ดังนี้แล้ว ทรงประเคนบิทบาตใรมิอของภิกษุ
ทั้งหลายนันแล มาแล้วก็ดี, พึงห้ามว่า "อย่านิ" แล้วพึงให้ภิกษุ
ทั้งหลายถือเอาตามลำดับเด็.
หากว่า พระราชทุมนิมนัดกิอคุอคุนตะเหล่านันฉันแล้ว ยัง
บาตรของพวกเธอให้ดีแล้วอวดยด้วย. ภิกษุอำนามา พึงให้ถือ
เอาตามลำดับ. แต่ถ้ามีแต่เพียงเล็กน้อยที่เข้าใบนบต ด้วยคิดว่า
"ภิกษุทั้งหลายอย่าไปมือเปล่า" ภัตนั้น ไม่พึงให้เอาต่อ
พระมหาสนิทธระกกล่าวว่า "ถ้าอิ่นเล็ไปมีมาตรปลากลับมา,
ภิกษุที่พอันแล้ว ย่อมเป็นสิ่งใช่แทพวกเธอ."
ฝ่ายพระมหาปุญญ์เดระกกล่าวว่า "ในการฉันนิดตนนี้" ไม่
มีกิอนเนื่องด้วยสิ้นใช้. ภิกษุไม่ทราบนบลำดับ พึงนั่งรอจนกว่าอิทฤษฎี
ทราบเบาะ. แม้เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ที่ฉันแล้ว เป็นอันฉันแล้วด้วยดี
แต่ไม่พึงให้เธอถือเอาต่อกันในที่กิ้งเข้าในบัดนี้. มิตนบทหนึ่ง
มีราคาหนึ่งร้อย มีไตรจีรวเป็นบริวาร ถึงแก่ก็ญังไม่มีพรรยาก
และภิกษุในวิหารด ใวว่า "บิณฑบาตนี้เห็นในบันนี้" ถึงแก่ก็ญังไม่มี
พรรยาก ถาว่า ค่อคล่างไป 60 ปี บิณฑบาตเห็นนั่นนั้นอืน จึง
เกิดขึ้นอีกใช่ไหม?"
ถามว่า "บิณฑบาตนี้ จะพึงให้ถือเอาตามลำดับภิกษุไม่มี