การจัดการปัญหาทางสังคมในบริบทของพระพุทธศาสนา : หน้า 54/270

ประโยค - จุดดลสมณคุณสากิกา อรรถถาวพระวิชญ์ อุดรรว วรรณะ - หน้าที่ 462 พิํงใหักนิ้นขอ ๑ ครั้งว่า อา ภณต สมุหพล สงมะ- ทิสาล อาบุตโย อาบูซิ เอ๋ สุภิวาต์ เอ๋ กายสสกัค เอ๋ ทุลูลาวัง เอ๋ อุตตาม เอ๋ สญธิ เอ๋ กูฏิวาร เอ๋ วิหารภริ เอ๋ ทูลูโส่ เอ๋ อถภูคัี เอ๋ สมุหเมกกี เอ๋ เภทานวุฒกี เอ๋ ทูลพิจ เอ๋ กูฏูสกี, โสภ ภณุต สงม ตาา อาบุตีณี สมโภนปริวิต ยางามิ ดังนี้ แล้วผิง ให้รีบร้อนด้วยกรรมวามาสมควรแก่กำอันนั้น. รีในมิสรสกอานี้ สมควรแก่ที่จะเเต่งกรรมรวาจประกอบ ด้วยอำนาจวัดบู๊ง ด้วยอำนาจโคตรบ่ง ด้วยอำนาจชื่อบ่ง ด้วย อำนาจอัปติบ่ง ตามนี้ที่กล่าวแล้วในหนหลังนั้นแล อย่างนี้ว่า สมุหทิสดา อาบุติโย อาบูซิ เอ๋ นางวาดกูฏโย ดังนี้ก็ได้ ว่า สมุหทิสดา อาบุติโย อาบูซิ ดังนี้ก็ได้. นี่อว่า มิสกลโมหาน [๑๓๓] ส่วนกถาแสดงเรื่องมืออาทิตย์ คือ วัดที่เก็บและมีได้เก็บ ในที่สุดแห่งกรรมจางให้รีบราสทังปง พึงทราบตามนี้ก่อนนั้นแล. รีอสกทาง จบ. [ปัจฉิมนัด] บัดนี้ยังโอกาสแห่งคำที่ขาเข้าได้กล่าวไว้ว่า "ข้าพเจ้าก็กล่าว ปัญมาณ ค และสมโภนามนต์ ในที่สุดแห่งบริวาสกาที่เหลือ" เพราะฉะนั้น มานัด ๒ อย่างนั้น ข้าพเจ้าจะกล่าว. มานัดที่ส่งมังให้แก่นางภิญูณี ชื่อปัญมาณ ค ก็ปัญมาณนั้น สงมังให้ถึงเดือนเท่านั้น ทั้งอาบดีปิด ทั้งอาบดีมีได้ปิด. จริงอยู่