จุดดักสนิทปลาสิกา : หน้า 19/270

ประโยค - จุดดักสนิทปลาสิกา อรรถถกพระวินัย อุณจรรา วรรนะ - หน้าที่ 427 เหล่านี้ละเลยเสียแล้ว บรรดาอวาสเหล่านั้น เธออ่อนใด้อวาสที่ตน ต้องการ องนี้ ในนิทัศน์สุขาเถิด เธออ่อนใด้เพื่อเดือนอยู่ข้างหนึ่งรับให้จัย ตามลำดับพรชร, แต่ไม่ได้เพื่อถือเอาสนานะ, ปราศจากภิทู ผู้ใครจะถือเอานิทัศน์นะที่มีผ้ำนิทัศน์เป็นนิตย์ พึงเก็บวัตรก่อนแล้ว จึงถือเอา กล่าวว่า เตน อ โส สาธุกโส มีความว่า [๒๔๙] กิณ ทั้งหลายให้อาสนะสุดท้ายเป็นต้นอันใกล้เธอ อาสนะสุดท้ายเป็นต้นนั้นแอนเธอรับ กล่าวว่า ปรุสมฌาน วา ปฉฌสมฌาน วา มีความว่า เธอ รับนิมนต์ในที่เผาอญาติและคบปรารภว่า "ขอท่านจงพากิญญาเท่านี้" ดังนี้ แล้วก็ชวนอย่างนี้ว่า "สกุลอันนี้น นิมนดีกิญญาทั้งหลายของรับ, พวกท่านนาม เราทั้งหลายของไปนสกุลนั้น" ดังนี้ ไม่พึงทำกิริยผููปกติ ให้เป็นปรุสมฌานหรือปัจฉฌสมฌานไป กล่าวว่าควรจะกล่าวโดยปรายอย่างนี้ว่า "ท่านผู้เจริญ ชน ทั้งหลายในบ้านชื่อโน่น หวังความมงอิทธิกุ่งหลาย, ดีแล้วหนอ ถ้าท่านทั้งหลายก็ทำความสงเคราะห์แก่กันเหล่านั้น" กล่าวว่า น อารัญญิกู มี ความว่า เมื่อจะท่ีจะบอกแก่กิญฺญูฯ ทั้งหลายที่มาแล้ว ๆ ไม่ควรสมาทานอารัญญิกอุสุก อารัญญิกอุดงค์นั้น แมกิญฺญูใดสมาทานแล้วตามปกติ กิญฺญูนั้น พึงชวนกิญฺญูผูเป็นเพื่อนรับอรุณในป่า, แต่ไม่ควรไปตามลำพัง