การออกแบบอาคารและการบริหารจัดการพื้นที่ : หน้า 122/270

ประโยค - จุดยอดสมันดาปาสก้า อรรถถอพระวันซียะ อุฐวรร วรรณ - หน้า 530 [ว่าด้วยท้องเป็นต้น] วิจัยฉบับในบทว่า โดย ค พบ นี้ พึ่งราษฎรดังนี้ :- สิบกาพะนั้น ได้แก่ ห้อง ๔ เหลืองมครุรัฐ. นาที่กาพะนั้น ได้แก่ ห้องยาวกว่าด้านกว้าง ๒ เท่า หรือ ๓ เท่า. หมู่มิคาพะนั้น ได้แก่ ห้องเรือนยอดชั้นอากาศ หรือห้องมี หลังคาไล่. บทว่า กฤษฏูปาทิ มีความว่า เรานุญาตให้รับเงินฝั่งลื่น ที่ไม่ได้ ทะเลบไม่ตกเดือดในไม้นั้น รองบนพื้นเพื่อหนุนเงินฝ่าเก่า. บทว่า ปรีติจตุาภิภูมิ มีความว่า เรานุญาตให้ติดกันสาด เพื่อป้องกันฝน. บทว่า อุฐรุกษ์ ได้แก่ คินหนีวุ่งซึ่งหลังลักษณะมุโทและเก่า. หน้ามุมเรียกชื่อว่า เฉลียง. ขึ้นชื่อว่า ปงนะ พิงราษฎงดังนี้ :- ชมทั้งหลาย เมื่อออกและเข้า ยอมกระทบประเทศใด ด้วยเท้า ทั้งหลาย, คำว่า ปงนะ นี้ เป็นชื่อของประเทศนั้นที่ซักฟอกออก ๒ ข้าง ทำไว้ที่ประตูภูติ (ได้แก่ลำบาก) ปงนะ นั้น เรียกว่า ปงนะ บ้าง. ระเบียงรอบห้องกลาง เรียกว่า ปูกะทา ปูถุ์ว่า ปูกุฎิ ก็มี. โอสารภิ นั้น ได้แก่ หน้ามุมมีหลังคา ซึ่งคิดว่าร่วมแล้วทอด ไม่ท้องออกไปจากกร้างนั้น ทำไว้กรีกที่ไม่มีระเบียบ. [๒๔๕] กันสาดที่ติดงกลมสำหรับลื่น ชื่อว่า ผงเลื่อน. [ว่าด้วยภาชนะน้ำ - ประตู] ภาชนะน้ำนัน ได้แก่ ภาชนะสำหรับดำนำให้ดูดีม. กระบวย และขัน