อรรถถภะพระวินัยและการครองเรือน : หน้า 219/270

ประโยค - จุดดูลสมัยดนตนเวศากิ - อรรถถภะพระวินัย องค์ 627 ท่านนั้นแสดงพิมพ์ทราบเพื่อการครองเรือน ในคำว่า อห ตย ยถาสุข ปุพพาชาติ นี้ พึงทราบเนื้อความ ดังนี้ :- "อนุรทธะจะเป็นผู้ใดเพื่อกล่าวโดยเร็ว ด้วยความรักใน พระสหายว่า เรากับท่านจับบวช เป็นผู้มีหฤทัยอันความโลกัรีรราษ สมบัติที่เหนี่ยรังเว่อีก กล่าวได้แต่เพียงว่า เรากับท่าน เท่านั้น แล้วไม่สามารถกล่าวคำที่เหลือ." บทว่า ฉนุปติฏ มีความว่า ฐานะทั้งหลาย อนุญาสนี้ให้ ออกไปแล้ว. บทว่า มนาสูสิโต มีความว่า พวกหน่อมโน้น เป็นคนอ่อนน้อม อายุน้อย มีคำอธิษฐานว่า พวกหน่อมโน้นเป็นคนเจ้ามานะ. ในบทว่า ปรุตตสุโต นี้ มีความว่า ย่อมรู้เป็นไปด้วยปัจจัย อันชวนให้ เพราะเป็นผู้เลี้ยงชีพด้วยอ้ขันอื่นให้. บทแห่งคาถาว่า ยุสุนีตโต น สตูว โฆษะ มีความว่า กิลาสร้างอิตให้สำหรับบัณฑล ชื่อว่าไม่มีในจิตของผู้ใด เพราะ เหตุว่า ความโกรธนั้น เป็นกิลาสิ่งบรรรณ ๓ ถอดเสียแล้ว. [๔๒๘] ก็เพราะสมมติชื่อว่านาวะ วิบัติ ชื่อนาว่าวะ. อันนี้ ความเจริญ ชื่อว่าพวา, ความเสื่อม ชื่อว่าพวะ, ความเที่ยง ชื่อว่าพวะ ความขาดสูญ ชื่อว่าพวะ, บุญ ชื่อว่าพวะ, บาป ชื่อว่าพวะ, คำว่า วิวาสะ และ อภาวะ นี้ เป็นอันเดียวกันโดยใจกวามแท้: เหตุนี้นั้ในบท แห่งคาถาว่า อิติต ภาวกถญญ วีติวุตโต นี้ พึงเห็นเนื้อความ