ปฏมนต์และอาบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 56/270

ประโยค - จุดดิ่งสมดุลปาสากา อรรถถกพระวินัย อุจฉวรรค วรรคา - หน้าที่ 464 ให้ปฏมนต์ เพื่ออาบัติ ๑ ชื่ออมันตรา แก่นางภิญฑูญชื่อซึ้ง นี้เป็นวาจาประกาศให้รู้. ข้าแต่แม่เจ้า ของสงฆ์แห่งข้างเจ้า นางภิญฑูญชื่อซึ้ง ต้องอาบัติ doub ๑ ชื่ออานนตรา, เธอขอปฏมนต์ต่อสงฆ์เพื่ออาบัติ ๑ ชื่อคำมันตรา สงฆ์ให้ปฏมนต์ เพื่ออาบัติ ๑ ชื่ออันตรา แก่นางภิญฑูญชื่อซึ้ง; การให้ปฏมนต์ เพื่ออาบัติ ๑ ชื่ออมันตรา แก่นางภิญฑูญชื่อซึ้ง; ชอบแก่แม่เจ้า รูปใด ๑ รูปนั้น ๑ ชิน่ง ๑ ชอบแก่แม่เจ้า. จบแต่แม่เจ้า ของสงฆ์ดังฟังชัดเจ้า ๓๐๑ ปฏมนต์เพื่ออาบัติ ๑ ชื่ออมันตรา สงฆ์ให้แล้วแก่นางภิญฑูญชื่อซึ้ง ชอบแก่สงฆ์; เหตุนี้ จึงนั่ง ข้าเจ้า ทรงความนั่งไว้ด้วยอย่างนี้." ในที่สุดแต่เหงากรรมวาจา นางภิญฑูญผูมาศัยนั่งกรรมวาจานั้น พึงสมาทานวัตถุแล้ว พึงบอกเสียงดัง ตามที่กล่าวแล้วในกิฐู- มานัตตกนั่นแหละ ใครจะเก็บวัตรอยู่ พึงเก็บในท่ามกลางสงฆ์นั้น นั่นแลได้ เมื่อสาวภิญฑูญนี้ทั้งหลายหลีกไปเสียแล้ว พึงเก็บในสำนัก นางภิญฑูญรูปเดียว หรือในสำนักนางภิญฑูญผูนี้เป็นเพื่อน ตามที่กล่าวแล้วก็ได้ อันนี้ พึงบอกเก็บในสำนางนางภิญฑูญนี้อับเป็นอำนาจคุา จำดม แต่เวลาที่เก็บวัตรไป ตั้งอยู่ในฐานะปฏิคัตต์ แต่เมื่อสมาทานใหม่จะรออุณ ไม่ได้เพื่ออยู่ในสำนักนางภิญฑูญนี้ทั้งหลายเป็นแท้. จริงอยู่ พระผู้พระภาคได้ตรัสไว้ว่า “ปฏมนต์อันนาง