ความเข้าใจในพระคำสอน : หน้า 243/270

ประโยค - จุดดินสนิทปลาสากา อรรถถกพระวันวิ อุจวรร วรรณา - หน้าที่ 651 ล้มฝ้ง คือคันแดนเป็นที่สูงและขึ้นแห่งคิ้งทั้งหลาย สองบทว่า ตีร วงหติ มีความว่า คลื่นยอพัดขึ้นฝ้ง คือชัด บ่าวว่า อณุญาปฏิโย ได้แก่ ความตรัสรู้พระอรหัตร คำว่า ฉนมนิติสุทธิ นี้ พระผู้พระภาคตรัสหมายเอาเนื้อความ นี้ว่า "เมื่อป่ออเบิตแล้วปิดไว้ ชื่อว่าปิดอาบิตใหม่อื่น." คำว่า วิจิ วน ติตสุทธิ นี้ พระผู้พระภาคตรัสหมายเอื้อเนื้อความ นี้ว่า "ต้องอาบเบ็ดแล้วปิดเผลย ชื่อว่ามิต้องอาบอีกอื่น." [ว่าด้วยการงดปฏิฆะ] วิฉนัญในข้อว่า ปิติ โหติ ปฏิญโมฏฺโญ นี้ พึงทราบดังนี้ : - ปฏิญโมเป็นคำอันก่อนค่อนหลังมี ซึ่งเป็นอังค์ค่อน หรืออิงหลังมี แต่ปฏิญโมที่งในเขตเท่านั้น จึงเป็นองค์; [๔๕๔] เพราะฉะนั้น ปฏิญโมอ้นสงข์เพียงเทส วด อักษร ในคำว่า สุกตะ เม ภูนต สุโข อชฺชปิโล โปณฑะโล ยติ สมมุตุสุต ปกุตกัล สุกโม อูโปสลา กเรโย นี้และ ชื่อว่า เขต. แต่ครั้งสุด ย อักษรแล้ว จิงด ชื่อว่ากภายหลัง. เมื่อคำว่า สุกตต ม ยังไม่ทันได้เริ่ม เมืองคเสย เป็นองค์ก่อน. ข้อว่า อณุญา ญฎฐิวิปฏิตย ปฏิญโมฏฺโญ ยนโติ อดตาย มีความว่า วิปันน จะเป็นการที่บุคคลนั้นทำแล้วหรือไม่ได้ตามที,