คลานภัตและปฏิญาณในพระพุทธศาสนา : หน้า 210/270

ประโยค - จุดลดสมิทธิปลาสิกา อรรถกถาพระวันอ อุตรรก วรรรณา - หน้าที่ 618 ฉันคลานภัต คลานปฏิญาณด่านี้ มีพอแก้กุสุมาไพล์นำทังกัน พิงให้ ให้หวังถึงกัน, หาว่าไม่พอ พิงจัดดับให้ถืออา. เมื่อคลานปฏิญาณนี้ ก็สุงแจกให้กุสุมาไพล์ผู้ถวายอาพา หนัก ในนบรรกมิกาผู้ถวายอาพา 2 รูป. สุกลใด อวยทั้งคลานภัต ทั้งคลานปฏิญาณด่านี้ แก่ภิฤู่ ผู้ถวายอภาคผู้ที่อานา ในบรรกกิฐผูถวายอาพา หนึ่ง 2 รูป ดังในสุกลนี้ ถึงกุสุมาไพล์ผู้ถวายอาพาใด แม้ก็อธิฐานให้ผู้ถวายอานาไป. แม้ในคลานะปฏิญาณก็ ไม่มีกำหนดวัน. ภิฤูผู้ถวายยังได้ อยู่เพียงใด, แม้ผู้ถวายของเธอย่อมได้เพียงนั้น, เพราะเหตุนี้ กัด 4 อย่างนี้ ถ้าบังของเธอถวายอย่างนี้ว่า “ภิฤูอุณกันคุณะ, ภิฤูผู้เตรียมตัวจะไป, ภิฤูผู้ถวายอาพา, และภิฤูผู้ถวายอาพา อาพา, จงรับภิฤูของข้าท่าน” ย่อมควรแม้ภิฤูอันนี้เป็น ๆ-- ปฏิจกถงค์. แต่ถ้าเป็นของที่เขาถวายอย่างนี้ว่า “ข้าพเจ้าอำนวยให้ เป็นประจำ เพื่อภิฤูอันคุณะเป็น ๆ-–” ก็ภิฤูอันคุณะเป็นจริงย่อม กัดของข้าท่าน” “ไม่มีรแก่ภิฤูผู้ถือปฏิจกถงค์. [ภัทรอีก 3 ชนิด] ภัทรอีกอีก 3 ชนิดเหล่านี่ คือ ภวัต ภกิฬ์ วรบัณฑิต. ในภัทร 3 ชนิดนั้น นิยติต เรียกว่า ภวัต. ภวัดนั้น มี 2 อย่าง คือ ของสงฆ์ 1 ของเฉพาะบุคคล 1.