ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดตลับมณีดา อุปฺมนานามญฺ
สงฆ์พึงแต่งกรรมวาจาให้เหมาะ ให้มาตในบทที่ได้และ
มีได้บังปวง และพึงแต่งกรรมวาจาให้เหมาะสมเน่นนั้น และ
กระทำพานแก้กุไม่ผู้ประพฤติกรรมินัตแล้ว
แต่พานในบทนี้ พระผู้พระภาคตรัสด้วยอำนาจอางอัตติ
ตัวเดี่ยว
[๒๙] มานติใด อันสมงอมให้ในที่สุดแห่ง
อาบิทิพิดใร ด้วยประกุอย่างนี้ มานนี้ชื่อว่า ปฏิจฉนมนมัค
ตามที่กล่าวแล้วอย่างนี้ บันฑิตพิพทธว่าระปฏิจฉนมนปิราส
และปฏิจฉนนมณี พระผู้พระภาคตรัสในบทนี้ ด้วยกรรมวาจา
สำหรับประกอบเป็นตัวอย่างเดียวเท่านั้น (ด้วยอำนาจแห่งอาบัติ
ตัวเดี่ยว)
ข้าพเจ้ากล่าวถึงปฏิมมนาคและสมมมนมานต์ ในที่สุดแห่ง
ปริวาสกาที่เหลือ
[สุขติปริวาส]
ปริวาสที่เหลือ ๒ อย่าง คือ สุขัณฑปริวาส ๑ สมโภน-
ปริวาส ๑
ในปริวาส ๒ อย่างนั้น ที่ชื่อสุขัณฑปริวาส ได้แก่ ปิวาส
ที่ทรงอนุญาตในเรื่องนี้ว่า เตน โซ ปน สมเยน อนุญติโย ภิกขุ
สมพุทธา สมาทิสสลา อนุปฺปนฺโท โธ่, อนุปฺปนฺโท-
ปิยตุ น ชานาติ รตฺตปริยเนตุ น า ชานาติ ดังนี้ ในที่สุด