ความสำคัญของธรรมาภิบาลในพระพุทธศาสนา : หน้า 144/270

ประโยค - จุดดุคสนับสนุนคำ อรรถถาคพระวินัย องค์ ที่ 552 ได้กันทะส่งควรแจก." [๓๓๔] แต่พึงกระทำอย่างนี้ คือ พึงว่าดูเห็นปานนี้ว่า "ธรรมาภิบาลธรรมะ ย่อมธรรมะแม่ ๑ อย่างให้สังคั้นนะ เพราะ- เหตุนี้น ท่านทั้งหลายจงเรียนมาฯ จงให้เรียนมาฯโดยเคารพ จง สายยายโดยเคารพ อย่าเบียดเสียดกัน ฯลฯ หลายผู้อยู่ในเรือนบำเพ็ญ เพียร; จงนั่งภายในสำนัก เรียนมาฯ ให้เรียนมาฯ ทำการสายยาย จงทำการฟังธรรมให้สำเร็จ, เมื่อให้บรรพชา ต้องชำระให้เรียบร้อย แล้วจงให้นบูชา เมื่อให้อุปสมบท ต้องชำระให้เรียบร้อยแล้ว จงให้อุปสมบท เมื่อให้นิสัย ต้องชำระให้เรียนร้อยแล้วจงให้นิสัย ด้วยว่า กุลบุตรแม่ผู้เดียวได้รับบรรพชาและอุปสมบทแล้ว จักดำรงพระ ศาสนาทั้งมวลไว้ได้, จงสมาทานธงดี เท่าที่สามารถจะสมาทานได้ด้วย เรื่อยแรงของตน. ขันขอว่าโดยตลอดกายในพระราช ต้องเป็นผู้ไม่ ประมาณ ต้องปราศจากความเพียร ตลอดทั้งวัน และในปฐมยาม มัชฌิมายามและปัจฉิมายาม, ถึงพระมหาเถระทั้งหลายแต่เก่าๆน ก็ได้ดำรงวงศาอย่างเสร็จ ฯ พระครูรัตนก็ถือมัชฌิมามนความนี้จะพึง ประกาศตุีเตียวในภายในพระรฦก สมควรรับประกาศในอ้อมกอดนี้พึง กล่ำา กระทําถวาดวัด๑๐ ประการ อสุภ ๑๐ ประการ อนุสติ ๑๐ ประการ และถาปรุภารามณ์ ๑๘, สมควรทําวัตรแก่พวกภิกษุ อาคันตุกะ, สมควรปโลกนให้แก่ภิกษุทั้งหลายผู้ไปด้วยสัตตา- กริณียะ." อีกประการหนึ่ง พึงเตือนภิกษุทั้งหลายว่า "อย่ากล่าวถ้อยคำ