บทวิเคราะห์พระวินัยและแนวปฏิบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 269/270

ประโยค - จุดตสนมดป่าสากา อรรถถภพระวินัย องฉรรวรรณ - หน้า 677 ที่ทำการสภาสม - ย่อไม่พ้น (จากบท) จริงอยู่ คำอันพระธรรมสงฆาทายยกว่ากล่าวแล้วว่า "ภิญญามี ความสำคัญในของฉันที่รับประนฺว่าสาม ควรได้ประเนิน ไว้คำคืน เคียวของเคียวดี ฉันของฉันดี ต้องปฏิบัติ" ๔๕๕ เพราะเหตุนี้ คำตอบที่ว่าสาวุติยา สุตตวิชฺญู นี้ จึงเป็นคำตอบ ที่หมดดคดี แห่งคำถามที่ว่า กฬฏ ฤฏฏวิติฏ ต นี้ [ว่าด้วยอาวาสกับปะ] คำว่า ราชกเณ อุปโลสสุภตฺต นี้ องพระสงฆกเทระกล่าว หมายเอาพระพุทธพจน์นี้ว่า ภิกษุทั้งหลาย ในอาวาสเดียวกัน ไม่ ควรสมมติโรงอุปสด ๒ แห่ง, ภิกษุใดพึงสมมติ ภิกษุนั้นต้องทุกกฎ ข้อว่า วิยาตสาน ทุกกฎุ มีความว่า เป็นทุกกฎ เพราะ ละเมิดพระวินัยนี้ว่า "ภิญญ์ทั้งหลาย ในอาวาสเดียวกัน ไม่ควรสมมติ โรงอุปสด ๒ แห่ง นี้แหละคร} [ว่าด้วยอนุโมทิกับปะ] คำว่า อนุโมทยก วิยาวุฑฺฐุ นี้ พระสงฆกเทระกล่าว หมายเอาธรรมวินัย อนมาแล้วในมิมเปรียบกันถกะ เริ่มนั้นอย่างนี้ว่า "อธมมม เจ ภิกขวา วกฺคมนุ อนุมั น จ กรเย" ดังนี้ คำว่า เอกโถก ปุปปติ นี้ พระสงฆกเทระกล่าวหมายเอา ความประพฤติที่เป็นธรรม [ว่าด้วยอาจนสลนสานกปะ] จริงอยู่ คำว่า เนนกน ปาจิตตโย นี้ มาแล้วในสุดวังค์