ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดเดดสนิดปลาสกัด อรรถถพระวัชน์ อุตราวรร วรนา - หน้าที่ 659
ข้อความ:
กล่าวว่า ส เตกูริกา นาม โรชาติ นั้น ได้แก่ ชื่อสัตว์
มีชีวิตชนิดหนึ่ง. รวงข้าวสาลีแม้พุ่มแล้ว ไม่อาจเลี้ยงนํ้ามันไว้ได้
เพราะถูกสัตว์ใดเจาะแล้ว สัตว์นั้น ย่อมจะไปส่งของอยู่ในปล้อง
กล่าวว่า มนุษูภิณา นาม โรชาติ นั้น ได้แก่ การที่อ้อม
เป็นโรคใสแดง.
ก็แล ด้วยคำว่า "มหโต ตพากสุภ ปฏิญานเจา ปลิส" นี้
พระผู้มีพระภาคทรงแสดงเนื่องความว่าว่า "เมื่ออุบาสะใหญ่
แม่ไม่ได้แล้ว น้ำหนึ่งสิ่งง้องอยู่ได้, แต่เมื่อได้แก่ของได้เสีย
ก่อนแล้ว น้ำใดไม่พึงง้องอยู่, เพราะเหตุที่ได้แก่ของไว้ น้ำแม้นั้น
ง้องอยู่ได้ เมื่อได้กล่าวขอบแล้ว ขอนี้ฉันใด; คุโณธรรมเหล่านี้ อัน
พระผู้มีพระภาคทรงรับบัญญัติแล้วก่อน เพื่อกันความละมิด ในเมื่อ
ยังไม่เกิดเรื่อง, เมื่ออุบาสะเหล่านี้ อนพระผู้มีพระภาคแมไม่ได้รง
บัญญัติ พระสัทธรรมจะตั้งอยู่ได้ห้าร้อย ปี เพราะเหตุที่มาดาคาม
บวช, แต่เพราะเหตุที่ทรงบัญญัติธรรมเหล่านี้ไว้่อน พระสัทธรรม
ถัดออกไปอีกห้าร้อย [๔๕] ข้อนี้ ก็ฉะนั้นเอง จึงรวมความ
ว่า พระสัทธรรมจักตั้งอยู่ลอดพันปีที่รัฐศรีแรกนั้นเอง ด้วยประการ
ฉะนี้."
แต่คำว่า "พันปี" นั้น พระองค์ตรัสว่าสอดอำนาจพระจินลาสผู้
ถึงความแตกกาวในปฏิญาณเท่านั้น แต่เมื่อจะตั้งอยู่งกว่าพันปีนั้น
บ้าง จักตั้งอยู่พันปี ด้วยอำนาจแห่งพระจินลาสกุขิวสภะ.
จักตั้งอยู่สิบพันปี ด้วยอำนาจแห่งพระอชาถามิ, จักตั้งอยู่สิบพันปี