การวิเคราะห์วินัยของภิกษุในพระพุทธศาสนา : หน้า 151/270

ประโยค - จุดดูลสมดุลปาทิการา อรรถถาวพระวัน อุจวรร วรรณา - หน้าที่ 559 ย่อมระงับเพราะอาลัยบ้าง อาลัยของเธอ ย่อมระงับเพราะอาลัยบ้าง ภิกษุโยมตั้งอยู่ในกฎหรือในอาลัยครั้งหลัง ๆ ในที่ทั้งปวง อึงอึงภูมิใจ ถือเสนาะในวัดหนึ่งแล้ว ไปได้คิดว่า "เราก็อยู่ในว่ออื่น;" ในในละก็งั้นกว่าว่องอุปจาริมาไป การ ถือเสนาะย่อมระงับ แต่ทว่าภิกษุไปด้วยตั้งใจว่า “ถ้าในวัดนั้นจิตมีความสำคัญ เราจักอยู่ ถ้าไม่มี เราจักมา” ดังนี้ ทราบว่าไม่มีความสำคัญ จึง กลับมาในภายหลัง เช่นนี้สมควร [ว่าด้วยภิกษุผู้มีอาสนะเสมอกัน] ภิกษุใดเป็นผูใหญ่กว่ากัน หรือเป็นเด็กกว่ากันเพียง 2 พรรษา ภิกษัน ชื่อว่าผู้มีภายใน 3 พรรษา ในคำว่า ติตตสุตตรน นี้ ฝ่ายภิกษุใด เป็นผูใหญ่กว่ากัน หรือเป็นเด็กกว่าพรรษา เดียว ก็หรือว่า ภิกษุใดมีพรรษาเท่ากัน ไม่มีคำกล่าวว่าในภิกษุ นั้นเลย จริงอยู่ ภิกษุทั้งหม่ดนี้ ย่อมได้เพื่อนั่งเป็นคู่ ๆ กนบนเตียง หรือบานั่งคู่เดียวกัน ที่นั่งใด พอแก่น 1 คน ที่นั่นนั่ง จะเป็นของเคลื่อนที่ได้ หรือ เคลื่อนที่ไม่ได้ตามมา; ย่อมได้เพื่อนั่งบนที่นั่งเห็นปนนัน. ใช้แต่ เท่านั้น บทแผ่นกระดาน จะนั่งร่วมแม้กับอุปสัมมัน ก็ครร [ว่าด้วยทิวิกิวิกิต] บทว่า หติณาณก้ำ คือ ตั้งประดิษฐานอยู่บนกระพองเสือแห่ง ช้างทั่งหลาย