การศึกษาเกี่ยวกับอาบิติและวินัยในพระพุทธศาสนา : หน้า 229/270

ประโยค - จุดตลอดนับปาลากา อรรถถ์พระวินัย อุตรวรรค วรรคา - หน้าที่ 637 ไดอิจิ " ชื่ออาบิติ อาบิตี ๕ กอง ชื่ออาบิติมา อาบิตี ๒ กองชื่อว่าวาบิตหนิก อาบิตี ๖ กอง ชื่อว่าวามีส่วนเหลือ กอง อาบิตีปราจักกองเดียว ชื่อว่าวาบิตไม่มีส่วนเหลือ อาบิตี ๒ กอง ชื่อว่าวาบิตตัวหยาบ อาบิตี ๕ กอง ชื่อว่าวาบิตไม่มีชั่วหยาบ กสิในธรรมและธรรมเป็นต้น ที่กล่าวแล้วโดยวินัยปรโยชน์ ภิกขุ ผู้อาศัยซึ่งธรรมมีประกาศกล่าวแล้วว่า "นี้ไม่ใช่ธรรม" โดยนัย ก่อนนั้นเ จะว่าแสดงธรรมว่า "ไม่ใช่ธรรม." [๔๕๔] เมื่อกล่าวอยู่ซึ่งข้อที่มีใช้บอกว่า "นี้เป็นวินัย" ชื่อว่า แสดงข้อที่มีไว้วินัยว่า "วินัย" ฯ ฯ เมื่อกล่าวอยู่ซึ่งวาบิตไม่ชั่วหยาบ ว่า "นี้เป็นอาบิติชัวหยาบ" ชื่อว่าแสดงอาบิติไม่ชั่วหยาบว่า "อาบิติ ชัวหยาบ." ครั้งแสดงธรรมว่า "เป็นธรรม" ฯ ฯ ๆ หรือครั้งแสดงอาบิติ ไม่ชั่วหยาบว่า "อาบิติชัวหยาบ" อย่างนั้นแล้ว ได้พวกแล้วกระทำ สังฆรรม ๔ อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นแนว ในสมาบัติเข้ากัน สงฆ์ ชื่อว่าเป็นอัตถกะเหล่านั้นทำลายแล้ว ด้วยเหตุนี้ พระผู้มาพักจิรตร์ว่า "ภิฏูกู้หลายเหล่านั้น ย่อมแตกไปเพราะเหตุภารวิกฤติ ๑๘ ประการนี้" เป็นอันติ. บรรดาแก่เหล่านั้น ท่านว่า อปกุสุนิติ มีความว่า ย่อมแย่ง คือ ย่อมแบ่งชิงบริษั ได้แก่ย่อมดับบริษัทให้ลูกไปนั่ง ณ ส่วนบ้างหนึ่ง ทว่า อปกุสุนิติ มีความว่า ย่อมอยู่เองอย่างยิ่ง คือ ภิกษุทั้งหลาย จะเป็นผู้ไม่ปรองดองกันโดยประกาศใจ ย่อมกระทำโดยประกาศนั้น