ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดลดสมดุลบนศากิกา อรรถถพระวันจุลวรรณ วรรณา - หน้า 465
ภิญญูนี้พึ่งประพฤติในอุทกสังโยชน์" เพราะฉะนั้น อาจารย์และอุปชามัยของนางภิญญูนี้มาแต่งตราอริกนั่น พึงไปยังวัดแล้วออกพระมหาเถรหรืออีกผู้เป็นธรรมกถิร ๑ ซึ่งตั้งอยู่ในฝาผนังผู้สูงศราท่านว่า "วินัยกรรมที่จะพึงทำแก่ นางภิญญูนี้รูป ๑ มีอยู่ พระผู้เป็นเจ้าโปรดส่งภิญญู ๔ รูป ไปในสถานที่ว่านวีนิรธรรมธรรมนั้นของพระทั้งหลายเกิดพระมหาเทรหรือภิญญูเป็นธรรมกถิร จะไม่ทำการสงเคราะห์ไม่ได้ ต้องบอกว่า "เราจัดส่งไปให้"
[๒๕] ในกรุณาที่แก่ "นางภิญญูผู้ปกติ" รูป พึงพานางภิญญูนี้ประพฤติ�mานตออกไปแต่นางอุณถวายให้กิน ๒ เลขทูบาดแก่ชาวบ้านออกไป และออกจากทางใหญ่ นั่งในที่ซึ่งกอไม้และรั้วเป็นต้นกำลังไว้ พึงให้กิน ๒ เลขทูบาด แม้แต่ถูอุปกรณ์ออกไป ฝ่ายภิญญูปกติ ๔ รูป พึงไปในที่นั้นๆ ก็แครีครั้งไปแล้ว ไม่พึ่งนั่งในที่เดียวกับนางภิญญูทั้งหลาย พึงหลีกไปนั่งในที่ไม่ไกลกัน"
ส่วนในมหาปจิเป็นต้นแก้ว่า "แม้นางภิญญูทั้งหลายก็ถวายร่วมอุทกาศ ๑ คน หรือ ๒ คน ซึ่งเป็นผลาดไปด้วย เพื่อประโยชน์แก่การรักษาตน ฝ่ายภิญญูทั้งหลายก็จะชวนอุปถัมภ์ ๑ คน หรือ ๒ คน ไปด้วย เพื่อประโยชน์แก้การรักษาตน"
เฉพาะในกรณีแก้ว่า "จะอุปภาคแห่งสำนักงานภิญญูและวัดของภิญญู ก็จะว่า" ไม่แก่ว่า "จะะอุปภาคแห่งบ้าน ก็จะว่า" คั่นภิญญูทั้งหลายและนางภิญญูทั้งหลาย นั่งแล้วอย่างนั้น นางภิญญู