จุดดุลสมดุลในกามาอรรถกธรรมพระวินัย : หน้า 170/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลของกามาอรรถกธรรมพระวินัย อุจวรรค วรรคา - หน้าที่ 578 ไม่มี อันภิญญาผู้สร้างเป็นของสงฆันแล พึงห้ามเธอเสียแล้วสร้างเกิด ก็เครื่องใช้ มีทัพสมภาระเป็นต้น ทีจะต้องใช้หมดไปใน สถานเป็นที่สร้างอาวาสของสงฆันนั้นของภิญญา อสงมีพึงอบให้แก่เธอ องค์ ถ้าในอาวาสที่สร้างเสร็จแล้วดีกิ ในสถานที่จะสร้าง อาวาสดีด มีคนไม่อำรย์ได้และมีผล, พึงอปโภนให้โคนเสียเดิด ถ้าต้นไม้เหล่านั้นเป็นของบูคคล, พึงบอกแก่เจ้าของ [๒๔๓] ถ้า เจ้าของไมยอมให้, พึงบอกเพียงครั้งที่ ๑ แล้วให้โคนเสีย ด้วยยอรับ ว่าพวกเราจักให้มูลค่าราคาต้นไม้." ฝ่ายภิญญาใด ไม่ถือเอาเครื่องใช้แม้มาตรว่าเวลาของสงฆ์ ให้ สร้างที่อยู่เป็นตัว ในพื้นที่ของสงฆ์ ด้วยเครื่องอุปกรณ์ที่มาของมา, เป็นของสงฆ์ถึงหนึ่ง เป็นของบุคคลถึงหนึ่ง ถ้าภิญญาใด ต้องการ ปราศทชั้นล่าง, ปราศทชั้นล่างอ่อนเป็นของภิญญูนั้น. ถ้าเธอต้องการ ชั้นล่างทั้งชั้นบน, ย่อมได้ชั้นลึ่งหนึ่งทั้ง 2 ชั้น. ภิญญาให้สร้างเสนาสนะ ๒ แห่ง เป็นของสงฆ์แห่งหนึ่ง, เป็น ของบุคคลแห่งหนึ่ง. หากว่าภิญญาให้สร้างด้วยทัพสมภาระเป็นของสงฆ์ ซึ่งเกิดขึ้นในวัด, เธออ่อนใดส่วนที่ ๓. หากว่าภิญญาทำการต่ออั้น ใหม่ในที่ซึ่งไม่ได้ทำไว้ดีดี ต่อหน้ามู่จันนอกฝาดีดี, ถึงหนึ่งเป็น ของสงฆ์ ถึงหนึ่งเป็นของเธอ ถ้าวาสถานที่ใหญ่ไม่เสมอ เป็นที่ซึ่ง ๑. ปราสาท หมายความว่า เรือนชั้นตั้งแต่ ๒ ชั้นขึ้นไป ไม่ได้หมายว่า ปราสาทราชบำเหนียร อย่างความไทย