การจัดการภิญญูในอรรถกถาพระวินัย : หน้า 34/270

ประโยคและตัวอักษรที่อ่านได้จากภาพมีดังนี้: "ประโยค - จุดยอดสมณศักดิ์ตาม อรรถกถาพระวินัย ฉัตรวรรค วรรณา - หน้าที่ 442 ชาญภิญญูยังไม่ทันรู้, แต่แบบฉบับเท่านั้น ส่วนวัตถุภาพไม่มี. ก็แล้ว จำดิบเดิมดาลาที่ได้บอกแล้วไป มีภิญญูทั้งหมดหลายวันภิญญู ไร่ปลหนึ่ง ที่เหลือจะไปเสียในมืออัญนำนี้ก็จำเป็นนี้อธิษฐาน ครับอธิษฐานแล้ว พึงมีบัตรในสำนักภิญญูนั้น, ถ้ากิญญูนั้นไม่เสียก่อนอธิษฐาน ด้วยกรรมอย่างง่าย, มนต์ตราชินภิญญูที่เห็นภิญญูดูด่อน จะเป็นภิญญูอื่นซึ่งออกจากวัดไปก็ถึง เป็นอัญตูะก็ตาถม พึงบอกแล้วเก็บวัตถุในสำนักภิญญูนั้น. ก็แม้นตัดชารภิญญูนี้ บอกแต่คณะและคอยกำหนดความมีภิญญู หลายรูปอยู่, ด้วยเหตุนี้ โทษเพราะปะฏิในคณะพระองค์หรือโทษ เพราะอยู่ปรา จินไม่มีแกะเธอ. พระมหาสังเคราะห์กล่าวว่า 'ถ้าไม่เห็นใคร ๆ ก็ไม่วัดแล้ว เก็บในสำนักภิญญูนั้น, ในบรรดาเข้าไว้ก็ไปคน.'" ส่วนพระมหาปฏิบัติเกล่าวว่า "เห็นภิญญูด่อน, พึงบอก แล้วเก็บในสำนักภิญญูนั้น, นี่เป็นบริหารของภิญญูผู้เก็บวัตถุแล้ว." ภิญญูนั้น ครับประพฤติบนด์ ๆ ราวีไมขาดอย่างนั้นแล้ว [๒๔๙] พึงอัพพานในที่ซึ่งมีภิญญูสูงสูงเป็นคณะ ๒๐ รูป และภิญญูทั้งหลาย ผู้จะอัพพาน พึงทำเธอให้เป็นผู้ควรแก่อัพพานก่อน. จริงอยู่ ภิญญูชื่อว่าตั้งอยู่ในฐานภูมิศักดิ์ เพราะเธอเก็บวัตถุ เสียแล้ว, และจะทำอัพพานแก่วิถี ด ยอมไม่ควร. เพราะฉะนั้น พึงให้เธอสามารถวัดร. เธอย่อมเป็นผู้ควรแก่อัพพาน ในเมื่อสมาทาน วัดแล้ว. แมเธอ_Pิงสมาทานวัดแล้วบอก แล้วอัพพาน. ก็ที่จะ"