พระธัมมปฤติภูมิแปล ภาค ๑ - หน้า 17 : หน้า 19/288

ประโยค - พระธัมมปฤติภูมิแปล ภาค ๑ - หน้า 17 นารอถามว่าท่านบริโภคข้าวลูกแกงข้าวสาลี อันดีด้วยเนื้อดี ๆ แล้ว ข้าวฟ่างและลูกเดือย ซึ่งหารสเค็มได้ จะทำให้ท่านยินดีได้อย่างไร ?" ท่านตอบว่า "ผู้คนเคยกินบริโภคอาหารไม่อร่อยหรืออร่อยน้อยหรือมากในที่ใด, (อาหารที่บริโภคในที่นั้น ก็ให้สำเร็จประโยชน์ได้) เพราะว่า รสทั้งหลาย มีความคุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง." [พระศาสตราจารย์อ้อมชาดก] พระศาสตราจารย์ทำพระธรรมเทวนั้นนี้แล้ว ทรงประมวลชาดก คำว่า "พระราชา ในครั้งนั้น ได้เป็นโมคลัลลานะ, นารถ-อำมาตย์ ได้เป็นสาริฎุร, อันตรเวสิกชื่อกัปปะ ได้เป็นอนนท์, เกลาสภา เป็นเราเอง" ดังนั้นแล้ว คำว่า "อย่างนั้น มหาบพิตร บ่นทักไปงก่อน ถึงวานปาโมย ได้ไปสู่ที่มนตรีมีความคุ้นเคยกันแล้ว, สาวกทั้งหลายของอาณาจักร ชะรอยจะไม่ได้ความคุ้นเคยในสำนักของพระองค์." [พระราชาทรงส่งสาสน์ไปขออภิฎิเจ้าศากยะ] พระราชาทรงดำรัสว่า "เรากระจะทำความคุ้นเคยกับกิษณุสงฺ เราจะทำอย่างไรหนอ ?" ดังนี้แล้ว ทรงดำริ (อีก) ว่า "ควร ๑. ภูษเชย ในฉกาคและบาลัยเป็น ภูษเช อรรถกถาแก้เป็น ภูษี