ความสุขจากอริยทรัพย์ : หน้า 198/288

ประโคม - พระธรรมบัทธุถูกแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 196 อย่าเลยด้วยพระสงฆ์ของเรา." ลำดับนั้น สุปฺพทฺธกุฏีนั้น กล่าว กะท้าวสักกะนั้นว่า "ท่านเป็นใคร ?" สักกะ. เราเป็นท้าวสักกะ. สุปฺพทฺธ. ท่านผู้อื่นธน ผูไม่มีมายุ, ท่านเป็นผูไม่ สมควรจะพูดกับเรา, ท่านพูดเราว่า "เป็นคนเชื่อใจ เป็นคนขัด สน เป็นคนกำพร้า,' เราไม่คนเชื่อใจ ไม่ใช่คนขัดสนเลย, เรา เป็นผู้ถึงความสุข มีทรัพย์มาก, "ทรัพย์เหล่านี้คือ ทรัพย์คืออรหฺร เอะ ทรัพย์ คือสิล ๑, ทรัพย์คือิริ ๑, ทรัพย์คืออ็อตตัปปะ ๑, ทรัพย์คือสุตฺถ ๑, ทรัพย์คืออาก๎ ๑, ปัญญาแล เป็นทรัพย์ ๗, ย่อมมีแก่ผู้ใด จะเป็นหญิง ก็ตาม เป็นชายก็ดาม, บั้นท้าทั้งหลายกว บกคนนั้นว่า "เป็นคนไม่ตฺถสน, ʺ ชีวิตของบุคคล นั่นไม่ว่างเปล่า." เพราะเหตุนี้นั่น อริยทรัพย์อย่าง ๑ นี้ มีอุเปกฺขหล่าในเลย, ชนะเหล่านี้ อันพระพุทธเจ้าทั้งหลาย หรือพระปิ๋งจากพระทั้งหลาย ยอมไม่กล่าวว่า "เป็นคนจน." ท้าวสักกะ ทรงสบดั่งอ้อนคำของสุปฺพทฺธนั่นแล้ว ทรงละ เขาไว้ในระหว่างทาง เสด็จไปสำนักงพระศาสดา ครามกุลการ โต้ตอบอ้อนกันนั้นหมดแต่พระศาสดาแล้ว. ลำดับนั้น พระผู้มีพร ** ๑. องค์ สตตุก ๒๒๔.**