ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๑ - พระอิ่มปทุฏฐิโกแปลภาค ๑ - หน้า 211
ของบุคคลผู้มีคุณทั้งหลาย ย่อมประพฤติตรัสะนี้ (คือออเสียว)
แผ่นดอกไม้ ๔ แผ่นได้ตั้งอยู่ในทิศทั้ง ๔ แล้ว มหาชนแวดล้อมพระ
ศาสดาแล้ว พระราชาทรงอภิกขามสูงสุด มีพระพุทธเจ้าประมาณ
ด้วยอาหารอันประณีต ในเวลาเสด็จดำรง พระศาสดาตรัสกระทำ
อนุโมทนาแล้ว อันแผ่นดอกไม้ ๔ แผ่น แวดล้อมโดยยึดนั่นแล้ว
อันมหาชนผู้มีอสันนะแวดล้อม ได้เสด็จไปสู่ฤานแล้วยะ พระ
ราชา ตามส่งเสด็จพระศาสดา กลับแล้ว รับส่งให้นายมหาวามการมา
แล้ว ตรัสถามว่า "เจ้าว่าอย่างไร จึงบูชพระศาสดาด้วยดอกไม้
อันตนพึงนำมาเพื่ออะไร?" นายมหาวามการตอบว่า "ขอดะ
บ้างพระองค์คิดว่า "พระราชาจะฆ่าเราก็ตายา จะบันไลเรสั่งจากแก้ว
แกวันก็มา" ดังนี้แล้ว จึงสละชีวิตอนุราชพระศาสดา" พระราชา
ตรัสว่า "เจ้าชื่อว่ามีบุญรึ" แล้วพระราชทานของที่ควรให้ชื่อ
หมวด ๘ แห่งวัดดูิ่งปวงนี้ คือช้าง ๑ ม้า ๑ ทาส ๑ ทาสี ๑ เครื่อง
ประดับใหญ่ ๑ หาปนะ ๘ พัน นารี ๘ นาง ที่นำมาจากราตระกูล
ประดับด้วยเครื่องอังการทั้งปวง และบ้านส่วย ๙ ตำบล
[พระศาสดตร์สรรเสริญนายมหาวามการ]
พระอานนท์เถอะ คิดว่า "วันนี้ ตั้งแต่เช้าตรู่ เสียงสีนาท
ตั้งพัน และการยกท่านผู้นี้ตั้งพันอ่อนเป็นไป วิมาของนายมหาว-)
การ เป็นอย่างไรหนอ? พระอรธนู ทูลถามพระศาสดาแล้ว,
ลำดับนั้น พระศาสด ตรัสว่าพระองค์นั้นว่า "อานนท์ เธออย่า
ได้กล่าวว่ากรรมมีประมาณเล็กน้อย อนันทมหาวาม การนี้กระทำ