พระธัมมปฏิรูปคำแปล ภาค ๑ : หน้า 45/288

ประโยค๒ - พระธัมมปฏิรูปคำแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 43 เดือนโดยเดือนนั้น เป็นปีหนึ่ง, ๐๐๐ ปี พ.ศ. โดยปีนั้น เป็นประมาณอายุของเทวเจ้าชันดาวดึงส์. ๐๐๐ ปี พ.ศ.นั้น โดยการนับในมนุษย์ เป็น ๓ โกฏิ ๖ ล้านปี. เพราะฉะนั้น แม้วันเดียวของเทพบุตรนั้น (ก็) ยังไม่ล่วงไปได้เป็นกาลเช่นคู่เดียวเท่านั้น. ขึ้นชื่อความประมาท ของสัตว์ผู้มีอายุ น้อย อย่างนี้ ไม่ควรอย่างยิ่งแล. ในวันรุ่งขึ้น พวกกิณฑ์ไปสู้บ้าน เห็นโรงฉันฉันไม่ได้ดื่มอาสนะยังไม่ไปป์ น้ำฉันยังไม่ได้ดื่ม จึงกล่าวว่า "นางดิบูจีดาไปไหน?" ชาวบ้าน ท่านผู้อธิษฐาน พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลายจึงเห็นนาง ณ ที่ไหน? วันนั้นนี่ เมื่อพระผู้เป็นเจ้าฉันแล้ว (กลับ) ไป นางตายในตอนเย็น. ภิญญูภูฎฟังคำนี้แล้ว ระลึกถึงอุปการะของนางนั้น ไม่อาจจะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ธรรมสั่งเว้าได้แก่พระฉินนาท.ภิญญูเหล่านั้น ทำกติกินแล้ว ไปบริหา ถวายบังคมพระศาสดา ทูลถามว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อุบาสิก้อชื่อดิบูจีดา ลูกขึ้นเสร็จสรรพแล้ว ทำบุญมีประการต่าง ๆ ปรารถนาถึงสามีเท่านั้น, บัดนี้ นาง ตายแล้ว (ไป) เกิด ณ ที่ไหน?" พระศาสดา. ภิญญูทั้งหลาย นางเกิดในสำนักสามัญของคุณนั้นแหละ. ภิญญู ในสำนักสามี ไม่มี พระเจ้าข้า.