พระธัมมปาทิจฉา แปล ภาค ๑ พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 3 หน้า 238
หน้าที่ 238 / 288

สรุปเนื้อหา

เนื้อเรื่องนี้กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างพระเณรและมนุษย์ในกลาลแห่งพระพุทธเจ้า โดยมีการบรรยายถึงการถวายอาหารและการรับบารมีจากพระเณร รวมถึงเรื่องราวเกี่ยวกับกรรมและผลกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อในประวัติศาสตร์ของพระเณร มองเห็นความทุกข์ของกากเปรตและการแสดงออกของพระเณรที่เข้ามาเกี่ยวข้องในเหตุการณ์นี้ ทำให้เห็นถึงความสำคัญของกรรมและผลกรรมในชีวิตมนุษย์

หัวข้อประเด็น

-พระธัมมปาทิ
-พระพุทธเจ้า
-กรรมและผลกรรม
-ความเชื่อทางศาสนา
-บทบาทของพระเณร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- พระธัมมปาทิจฉาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 236 ดังนี้แล้ว จึงกล่าวว่า “ท่านผู้เฒ่าเจ้า ในกลาลแห่งพระพุทธเจ้า พระนามว่ากัสสป พวกภิญญามากรุป เข้าไปสู่บ้านเพื่ออินทบท. พวกมนุษย์ เห็นพระเณรทั้งหลายแล้ว รักใคร่นินทให้หนี่งที่โรง ฉัน ล้างเท้าท้วยน้ำมัน ให้ค้ำขาวอายุ ถวายของควรเคี่ยว รอ คอยนิทบทากาล นั่งฟังธรรมอยู่. ในกลาลบธรรมกถา พวกมนุษย์ รับบารมีของพระเณรทั้งหลายแล้ว ให้เต็มด้วยโภนา มีเรศจีต่างๆ ในเรือนของตน. แล้วนับมา. ในครั้งนี้ บ้านเข้าเป็นบ้าน จับอยู่ ที่หลังคาแห่งโรงฉัน เห็นโภชนานั้นแล้ว ได้คำเอาคำข้าว ๓ คำเติมปาก ๓ ครั้ง จากบาปร้อนมนุษย์ผู้หนึ่งถือไว้, แต่ตอนนั้น ยังหาเป็นของสงไม่, มิใช่เป็นดัี่ตัวที่เขากำหนดวายแก่สงค์ เป็นภัณฑ์เหลือจากกิฏกุบบุ่งฉ่ำ อันพวกมนุษย์พึงนำไปใส่เรือนของตน บริโภคไม่ใช่, เป็นเพียงอันที่นำมาฉันเท่านั้น ข้าวเจ้ากำเอาคำข้าว ๓ คำจากบาปร้อนนั้น, กรรมเพียงเท่านี้ เป็นบูรพ กรรมของข้าวเจ้า, ข้าวเจ้านั้น ทำกะแล้วไหมในเวที เพราะวิบากแห่งกรรมนัน ในบัดนี้ เกิดเป็นกากเปรต เสวยทุกข์นี้ ที่บุญชูคุณด้วยผลกรรมที่เหลือในพระกรรมนัน เรื่องกากเปรต มีเท่านี้. แต่ในเรื่องนี้ พระเณรกล่าวว่า “ผมเห็นอากเปรต จึงได้ทำการยิ้มแย้มให้ปรารถนา.” ลำดับนั้น พระศาดาทรงเป็นพยานของพระเณรนั้น ครับว่า “ภิกษุทั้งหลายโมคลาลนะพูดจริง, ก็เรามาเห็นเปรต นั้น ในวันบรรลุสมโพธิญาณเหมือนกัน, แต่เราไม่กล่าว เพราะเอ็นดูคนอื่นว่า ‘ชมเหล่าใด ไม่เชื่อคำองเรา, ความไม่เชื่อนั้น พิงเป็น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More