พระธรรมปาทุฎฐพลแปล ภาค ๑ : หน้า 240/288

ประโยค - พระธรรมปาทุฎฐพลแปล ภาค ๑ หน้าที่ 238 ถูกไฟไหม้ จึงกล่าวว่า "พระผู้เป็นเจ้าของพวกเรา ไป ณ ที่ไหนหนอเเละ?" แม้ว่าวานนั้น ก็เห็นกับด้ามชนนเหมือนกัน ยืนอยู่ในท่ามกลางแห่งหมู่ชน พูดอย่างนี้ว่า "ข้าพเจ้าของ เผนรรฆศาลา ขอบพระปิ่นเจดุพุทธเจ้านั้น" ครั้งนั้น ชนทั้งหลายพูดว่า "พวกท่านจงจับ พวกเราอภัยยุบูชันวันนี้ จึงไม่ได้เพื่อจะเห็นพระปิ่นเจดุ" ดังนี้แล้ว ก็โดยชาววานนั้น ด้วยเครื่องประหาร มีหนอไม่เป็นดังให้ความสิ้นชีวิตแล้ว. ชาวนั่นเกิดในเวลานี้, ใหม่ในบรรดาเท่าแผ่นดินนี้ หนาขึ้นประมาณโยชน์หนึ่งแล้ว จึงเกิดเป็นอัครัคที่ขำชลภู ดูด้วยผลกรรมอันเหลือ." [พระศาสดาทรงเปรียบเทียบผลกรรม] พระศาสดา ครั้งอิสรภาพนี้ ของอิสรภาพนั้นแล้ว จึงกล่าวว่า "ภิกษุทั้งหลาย ชื่อว่าบรรดานั้น เป็นเช่นกันนั่นน่ะ, นำมือนี้รัดในขณะนั้น ยังไม่แปรไป จะนั่น, บาปกรรม ย่อมตามเผาคนพาล เช่นเดียวไฟฟืนเต่า กลบไว้ จะนั่น."