การถวายบังคมของนางวิสาขา : หน้า 105/288

ประโยค- พระธรรมปฐมฐัถูกแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 103 ได้ยินว่า นางวิสาขานั้น เมื่อกำลังเดินไปวิหาร คิดว่า "การที่เราสวมเครื่องประดับมีมากเห็นผ่านวันนี้บนศรีษะ แล้วประดับเครื่ององค์การจนถึงหลังเท้า เข้าไปสู่หารไม่อาจ จึงปล่อยเครื่องประดับนั้นออกไว้ แล้วได้ส่งให้หญิงคนใช้ ผู้ทรงกำลังเท่าช้าง ๕ เชือก ผู้เกิดด้วยบุญของตนเหมือนกัน หญิงคนนี้นั้นคนเดียว ยอมอภัยเพื่อรับเครื่องประดับมหาดาปาสกนันนั้นได้ เพราะเหตุนี้ นางวิสาขา จึงกล่าวจะหญิงคนใช้นันว่่า "แม่ ง รับเครื่องประดับนี้ไว้, ฉันจัดสวมมันในเวลาสักฃนของพระศาสดา. ก็นางวิสาขา ครั้นให้เครื่องประดับมหาดาปาสกนันนั้นแล้ว จึงสวมเครื่องประดับช้อนมุฏฐะ ได้เข้าไปเฝ้าพระศาสดา สดับธรรมแล้ว. ในที่สุดการสับธรรม นางถวายบังคมพระผู้มีพระภาค ลูกกายอันหลีไปแล้ว. ฝ่ายหญิงคนใช้นันของนาง ล้มเครื่องประดับนั้นแล้ว ก็เมื่อบริฟธรรมหลีกไปแล้ว, ถ้าผู้อื่นมองอะไรไว้ พระอานนท์เถอะ ย่อมเก็บงำของนั้น. เพราะเหตุดังนี้ในวันนี้ ท่านเห็นเครื่องมหาดาปาสกนันแล้ว จึงทูลพระศาสดาว่า "นางวิสาขา ลิ้มเครื่องประดับไว้ ไปแล้ว พระเจ้าข้า" พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "จงเก็บไว้ในที่สุดข้างหนึ่งเถิด อาณัติ." พระเถระยกเครื่องประดับนี้ เก็บกล่องไว้ที่ข้างบันได. [นางวิสาขาจตุรบิณฑบาต] ฝ่ายนางวิสาขา เมื่อเดินไปถวายในวิหาร กับนางสุขปิโย ด้วยตั้งใจว่า "จงรู้สิ่งที่ควรทำแก่กิฏฐุอานุตกะภิกษุเตรียมตัวจะไปและ