พระอัมปทัศจุฬาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 111 : หน้า 113/288

ประโยค- พระอัมปทัศจุฬาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 111 คำพูดทั้งหลาย." เมื่อภิญูเหล่านั้น กราบลูบลงว่า "จักฟัง พระเจ้าข้า," จึงทรงนำอดีตนิทานมา (ตรงคัดต่อไปนี้):- [บรรทัดประวัติของนางวิสาขา] ภิญูทั้งหมด ในที่สุดแสนกับแสนปี พระพุทธเจ้า พระนามว่า ปฐมุตตระ ทรงอุบัตินั้นแล้วในโลก. พระองค์ได้พระ ชนมหายแสนปี, มีภิญูชินาสแสนหนึ่งเป็นบริวาร, นครชื่อหงส์วดี, พระชนกเป็นพระราชา นามว่า สุนันทะ, พระนินเป็นพระเทวี นามว่า สุนันทะ, พระชนเป็นพระเทวี นามว่า สุขาดา. อุบาสิกิเป็นยอดอุปัฏฐากของพระศาสดาองค์นั้น ทูลขอพร ๘ ประการแล้ว ตั้งอยู่บนฐานดังมาæฯา บำรุงพระศาสดาด้วยปัจจัย ๔ ย่อมไปสึงที่บูรณงามิและเช้า. หญิงสาวหาคนหนึ่งของอุบาสิกานั้น ย่อมไปบริหารกับอุบาสกนั่นเป็นนิสัย. หญิงนั้น เห็นอุบาสิกานั้น พูดกับพระศาสดาด้วยความคุ้มคา และเห็นความเป็นผู้สนิทสนมกับพระศาสดา คิดว่า "เธอทำกรรมอะไรหนอแกร จึงเป็นผู้สนิทสนมกับพระพุทธเจ้าอย่างนี้?" ดังนั้นแล้ว จึงถามพระศาสดาว่า "พระเจ้าข้า หญิงนี้ เป็นอะไรพระองค์ ?" พระศาสดา. เป็นยอดแห่งหญิงผู้สู้ปฏิทาน. หญิง. พระเจ้าข้า นางกระทำกรรมอะไร จึงเป็นยอดแห่งหญิง ผู้อุปัฏฐากา ? พระศาสดา. เธอตั้งความปรารถนาไว้ตลอดแสนก็ไม่. หญิง. มัดนี้ หมอฉันปรารถนาแล้วอาจจะได้ไหม พระเจ้าข้า?