พระมัคคัลกิฎีกา ภาค ๑ หน้า 67 : หน้า 69/288

ประโยค - พระมัคคัลกิฎีกาแปล ภาค ๑ หน้า 67 บุคคลประกอบชั่วและดี ย่อมเป็นธรรมหนัก. พระราชา ท่านอย่าอวดอ้างอย่างนั้น, อย่าทำความรังเกียจว่า 'วันก่อนเห็นเราแล้วไม่คุกคาม'. อุบาสก. ข้าแต่สมเด็จเทพ ขึ้นชื่อว่า สถานเป็นที่เกี่ยวของ เหล่าคุณัศสต์ เป็นสถานที่มีโทษ, ขอพระองค์จงรับสั่งให้นมตน์ บรรพชิตรูปหนึ่งมาแล้ว จงให้อรรถกรรมเกิด. [พระอานนท์สอนธรรมพระราชทวีทั้ง ๒] "พระราชทรงส่งติัดปานอุบาสกนั้นไปด้วยพระกระแสว่า "ดีละ ผู้เจริญ, ขอท่านจงไปเกิด" ดังนั้นแล้ว เสด็จไปสู่พระศาสดา ทูลขอพระศาสดาว่า "ข้าพเจ้า พระนางมัลลิกาเทวีและพระนาง วาสุกตัตยา พูดอยู่ว่า 'จักเรียนธรรม' ขอพระองค์มีบัญญัติ ๕๐๐ รูป จงเสด็จไปสู่เรือนของพระองค์เนืองนิตย์ ทรงแสดงธรรมแก่ หล่อนทั้ง ๒." พระศาสดา. ธรรมคณะพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ไปในที่แห่งเดียว เนืองนิตย์ ไม่มี มหานิยม. พระราชา. ถ้าอย่างนั้น ของประกาศกฤษฎีอื่น พระเจ้าข้า. พระศาสดา ไดทรงมอบให้เป็นภ Northwest พระองค์. เธอ ไปแสดงพระบัลลี่แก่พระนางเหล่านี้เนืองนิตย์. ในพระนาง เหล่านี้ พระนางมัลลิกาไว้ได้ท่อง (และ) ให้พระเณร รับรองพระบัลลี่โดยกองพล ส่วนพระนางวาสกตัตยา ไม่เรียน ไม่ 1. พิมพ์เป็นตัวอย่างในสนามหลวง พ.ศ. ๒๕๔๖