พระธัมมปทุตฺตะฉบับแปล ภาค ๑ – หน้า 127 : หน้า 129/288

ประโยค – พระธัมมปทุตฺตะฉบับแปล ภาค ๑ – หน้า 127 เทียว, ครั้นทอพระเนตรเห็นแล้ว เสด็จออกจากเรือน ทางต้อน รับ รับบาตรจากมือ เสด็จเข้าไปสู่เรือน คดข้าวสุกจากหม้อ ใส่ เติมบาตรแล้ว ได้ข่าวแก่นักพระมหากัสสม. บินทาขนานนั้น ได้ มีขึ้นมากมาย มีแก้งเหลือหลาย. ครั้งนั้นแล้ว ท่านพระมหากัสสม ได้มีความบริจาคอย่างนี้ว่า “สัตว์ผู้มีฤทธิ์อิหนปานนี้นี่คือ ใครกันหนอ? ครั้งนั้นแล้ว ท่านพระมหากัสสม ได้มีความบริจาค อย่างนี้ว่า “นี้ คือท้าวสักกะ ผู้เป็นจอมแห่งเหล่าทเทวาเจ้าแล้ว. ครั้นทราบแล้ว ได้กล่าวว่านี้ กะท้าวสักกะ ผู้เป็นจอมแห่งเหล่าเทวา กล่าวว่า “ท้าวโก srsy กรรมนี้ อันพระองค์ทรงทำแล้ว พระองค์ อย่าได้ทรงทำกรรมเห็นปานนี้อีกเลย.” ท้าวสักกะ กล่าวว่า “ท่าน กัสสม ผู้จริญ แห่งพวกนี้ต้องการบุญ, แห่งพวกนี้ก็อาจทำบุญ.” ครั้งนั้นแล้ว ท้าวสักกะ ผู้เป็นองค์แห่งเทวา ผู้อภิท่านพระ มหากัสสมแล้ว ทรงทบทัศนา เหาะขึ้นสู่วาส ทรงเปลืองอุทาน ๑ ครั้ง ในอากาศกลางหวาว่า :- “แม้ทานเป็นทานอย่างยิ้ม เราได้ตั้งไว้แล้ว ในพระสถา, แม้ทานที่เป็นทานอย่าง ยิ้ม เราได้ตั้งไว้แล้ว ในพระสถา, แม้ ทานที่เป็นทานอย่างยิ้ม เราได้ตั้งไว้แล้ว ในพระสถา.” พระผู้มีพระภาค ประทับอยู่ในพระวิหารนั้นแล้ว ได้ทรงสดับ เสียงของท้าวสักกะนั้น จึงตรัสเรียกภุชงค์หลายมาแล้ว ตรัสว่า