พระบิณฑบาตูขุ: บทที่ 170 : หน้า 172/288

ประโยค - พระบิณฑบาตูขุถูกฉากแปลภาค ๑ - หน้าที่ 170 และองค์คั่น แม้ถูกเทวดาหล่านั้นห้ามแล้ว จึงไปสำนึกของท้าวมหาราชทั้ง ๔ ในเวลาที่แม้ท้าวมหาราชทั้ง ๔ นั้น ห้ามแล้วด้วยว่า "พวกเราไม่อาจ" แก่พระราชาของท่านหลาย เป็นผู้สมควรที่จะพวกเราด้วยบุญและปัญญา ท่านจงทูลถามพระราชนั้นเถิด ดังนี้แล้ว จึงเข้าไปเฝ้าท้าวสักกะ กราบทูลเนื้อความนั้นแล้ว ทูลว่าขอเดชะ เมื่อพระองค์ดำรงความเป็นผู้บังอาวรณ์เสียแล้ว หัตถิงค์จักขาดสูญ ขอบพระองค์จงทรงเป็นที่พำนักแห่งตัวยงสันนั้นเถิด. ทำสักกะตรัสว่า "แม่เราไม่อาจเพื่อลบพระราชานั้น แต่จักบอกอุบายแก่นั้น" แล้วทรงบอกอุบายว่า "ไปเถิดท่าน เมื่อพระราชาทรงเห็นอุ้งนั่นแหละ ท่านจงผึ่งผ่าวนุ่มผ้าแดง แสดงอาการคู่ออกไปจากต้นไม้ของคุณ เมื่อเช่นนั้น พระราชาทรงดำริตว่า "เทวดาของเราไปอยู่" เราจึงให้ทวดนั่นกลับมา" แล้วจักอ้อมวอนท่านด้วยประการต่าง ๆ เมื่อเช่นนั้น ท่านพึงกล่าวว่าพระราชนั้นว่า "ท่านนบนตลอดเรา" ว่าเรียกว่าจักนำพระทวีนั้นมา, พระทวีนนี้ จักแสดงธรรมแก่พระราชา ให้ชีวิตทานแก่ชนม์ประมาณเท่านั้น." ท้าวสักกะ ตรัสบอกอุบายนี้แก่เทวดาด้วยตนนี้. เทวดาได้กระทำตามนั้นแล้ว แม้พระราชารับสั่งให้นำพระวิเศษมานแล้ว.